Van Banff naar Jasper

Banff verlaten vandaag. De weersvoorspelling is niet heel goed, maar de zon schijnt, ook al is het bewolkt.
We rijden eerst naar Lake Louise om daar de 230 km lange weg naar Jasper te nemen, volgens de reisgidsen en de mensen van hier , een van de schilderachtigste routes ter wererld. Er zijn onderweg veel uitzichtspunten en parkeerplaatsen op de mooiste plekken. De weg verbindt de rivierdalen van de Bow, Mistaya, North Saskatchewan, Sunwapta en Athabasca en gaat langs de hoogste bergen in de Canadese Rockies. De weg,een werkgelegenheidsproject uitde jaren dertig,is nu een brede weg en niet al te steil. Er liggen prachtige meren, rivieren, watervallen en gletsjers. Het Bowe Lake is erg mooi , maar ook het Waputik Icefiels. Hier staat een lodge met een cafe en winkeltje,de Num-ti-jah lodge. In de jaren twintig stond hier de blokhut van de beroemde pelsjager en gids Jimmy Simpson. De Bow Summit is het hoogste punt, 2087 meter, de hoogste bergtoppen zinn meer dan 3000 meter. De Mount Chepren, een piramidevormige berg, is 3307 m
De zon verdwijnt algauw, de elanden en kariboes laten het ook afweten en de witte wolken veranderen in regenwolken. Al spoedig belanden we in kerstsfeer: op de sparren begint een laagje sneeuw te komen.
Als we bij het Columbia Icefield aankomen, lijkt de zon weer voorzichtig terug te willen komen. We besluiten dan ook de gletsjer op te gaan met de speciale bus. We worden met een gewone bus naar de plek gebracht waar de sneeuwbussen staan. Een speciaal voertuig op enorme rupsbanden, kostmeer dan een miljoen dollars, kan bijna steilomhoog ( we gaan. 33% omhoog), een spectaculaire rit. Het sneeuwt en waait, is onder nul en ijzig koud. Gelukkig hebben we vanochtend ons gehuld in een aantal lagen kleding, maar dan nog is het pittig fris. Het is echter zo bijzonder om op dit enorm ijsveld rond te lopen. Het veld is 300 meter dik ( zo dik als de Eiffeltoren hoog is), het kost vele tientallen jaren om dezedikte te krijgen, want de sneeuw wordt als het ware samen geperst tot ijs. Sommige stukken kleuren blauw. Het kan hier wel min vijftig graden worden, dus we hebben nog niet te klagen. Het weer is hier heel erg onvoorspelbaar( hebben we gemerkt) kan van de ene minuut op de andere van redelijk weer tot zeer koud worden. Het waaitbijna altijd. Fascinerende wereldhier boven. Er zijn geen dieren, er is geen voedsel te vinden hier. Er staan een paar hele kleine boompjes, schijnen al paar honder jaar oude te zijn, groeien minimaal. Hebben ook maar aan een kant takken, de ander kant groeit niets vanwege de ijzige wind.
We hebben de hoogste passen gehad en het weer wosselt van zon naar sneeuwbuien, dit levert schitterende beelden op.
Als webij de Sunwapta Falls komen is er een stralend blauwe lucht en zien we een prachtige rivier, waterval en canyon.
Jasper is een vriendelijk, niet al te groot plaatsje.