Vanwege de onbetrouwbaarheid van de trein brengt Thijs ons met de auto naar Schiphol.
Voor de terminal staat een Kane rij plantenbakken gevuld met vrolijke zonnebloemen.
We zijn snel door de bagage check heen, ik ben wel een van de gelukkigen die een complete behandeling krijgen.
Voor de douane moeten we naar boven, we hebben onze boardingpassen al van huis mee en alleen handbagage bij ons. Tot onze grote verrassing staan hier enorme lange rijen, zowel bij de zelf incheck als de gewone rij. Honderden mensen en 1 hokje met 2 douaniers in gebruik. De rij schuift stapje voor stapje op en dik een half uur later komen er nog 2 beambten bij, dus nu gaat het iets vlotter en we zijn sowieso bijna aan de beurt.
We lopen maar meteen door naar de gate, want dat is ook nog een wandeling van een klein kwartier. We installeren ons en dan zie ik een berichtje op mijn telefoon dat ik voor het instappen me moet melden, winter zouden nog gegevens ontbreken. Alles staat keurig in de computer, dus niet duidelijk waarom dit moet. Ook Beatrijs heeft een dergelijk bericht en hup dus ook naar de balie. Het boarden gaat per zone, dus verloopt het vlotjes.
We krijgen zowaar aan boord een sandwich, koffie en jus d’ orange, of wat je maar wil.
Rustige vlucht . We zitten niet naast elkaar, Beatrijs zit aan de andere kant en een rij erachter.
Het is geen lange vlucht, dus we doen geen moeite om te ruilen.
Links van mij zit een dame behorend tot het reisgezelschap. Rechts van me een dame die woont in Roemenië, werkt in Nederland. Bij een off-shore bedrijf in Rotterdam, ze reist de hele wereld over. Ze werkt 5 weken achtereen en is dan vijf weken vrij. We krijgen veel tips over bezienswaardigheden. Leuk gesprek, leuke vrouw.

Het blijkt in Roemenië een uur later te zijn, dus we landen om 13.00 uur lokale tijd.
Voorbij de douane staat een dame te zwaaien met een bordje van onze reis organisatie , we hebben haar snel gevonden. Zij vraagt of ik haar helpen wil de aanwezige deelnemers te registreren. Als zij dit moet doen dan kan ze het bordje niet in de lucht houden en gaan mensen dwalen en raakt ze ze kwijt. Gewapend met een lijst met namen en een rode pen, vink ik keurig elke nieuwkomer af, tot iedereen er is.
Barbara, de reisleidster, gaat voorop naar de bus en we gaan richting Predeal. Het is een rit van ca 3 uur, met tussenstop voor koffie en snack of wat je maar wil. De rit is prachtig. Eerst over de hoogvlakte en dan de bergen in. Prachtige bossen, dorpjes langs de weg , veel houtsnijwerk op de vaak houten huisjes. Velden vol, inmiddels uitgebloeide , zonnebloemen of mais.
De bergen worden hoger, steile rotsen, beekjes en rivieren. Sommige dorpen zijn kuuroorden.
Tegen vijven zijn bij hotel Piemonte, waar we een glas wijn krijgen aangeboden als welkom.
Onze kamer is op de 4e verdieping, op de 5 e is het dakterras waar we mogelijk vanavond beren kunnen spotten, die uit de bossen naar het dorp komen. De beer is hier een beschermd dier en inmiddels zijn er ( te) veel, want ze hebben geen natuurlijke vijand.
Er staat ook bord in het dorp dat er beren kunnen komen.
We leggen onze spullen op de kamer en gaan Predeal verkennen. Gelukkig staat het hotel in het stadje en niet een eind er buiten. Hier zijn veel hotels, restaurants, winkels met outdoor kleding en supermarkten. We halen pak koekjes voor onderweg morgen.
Ontbijt om kwart voor acht . We gaan morgen naar het kasteel van Dracula, al schijnt dat hij hier niet echt gewoond heeft.
Na het avondeten relaxen op de kamer en nog naar het dakterras cq sky bar, geen beer te zien.
Inmiddels weten we de namen van een paar mede reizigers, we zitten aan tafel met Erik en Ingrid, en Gerrit en Alja. De start is gemaakt en we zitten gezellig te kletsen tijdens het eten.
Iedereen is wel moe nu, de meesten zijn vroeg opgestaan om op tijd op Schiphol te kunnen zijn.

Recente Reisverslagen: