Sint Petersburg

We hebben ons al een paar keer voorgenomen om vroeg op pad te gaan. Nu heeft dat niet zoveel zin als je in zo een grote stad bent als Sint Petersburg, maar vandaag wel. Tegenover ons hotel ligt een groot kloostercomplex met een kerk, waar om 07.00 de mis begint. Je hoeft niet een hele mis bij te wonen, mensen lopen in en uit. Om half acht stappen we de kerk binnen, een prachtige kerk ( we kunnen en mogen hier geen foto's maken en dat willen we ook niet). Het is bijzonder om een dienst mee te maken, om te zien hoe de mensen hier hun geloof beleven. Op verschillende plekken staan ikonen, bedekt met glas , want mensen kussen het icoon. Terwijl de dienst gaande is , komt er een monnik met een grote metalen schaal langs waar iedere aanwezige een bankbiljet in legt. Als de stapel ver boven de schaal uitsteekt wordt het tijd om de buut naar achteren te brengen . Er hangt een ongedwongen, maar toch ook vrome sfeer. Er wordt gezongen , niet alleen door de priesters, ook door de aanwezigen. Mensen komen, steken een kaars aan, blijven kort, blijven lang. Iedereen staat, er zijn geen kerkbanken. Aan de zijkant, achterin staan twee bankjes en voor een hele oude dame is er een stoel .
Links en rechts is er een klein winkel dat ikonen, kaarsen, en andere religieuze dingen verkoopt.
Wij kopen hier ook een kleine ikoon, toch van andere waarde dan in een souvenierswinkel.
Hierna wandelen over het terrein van het kloostercomplex, er staan rondom grote gebouwen, alles goed onderhouden. Er moeten hier nog wel een groot aantal monniken wonen. Er is een veld met graven en een monument voor de soldaten die in de oorlog omgekomen zijn en een beeld van Maria.
Op naar het heerlijke ontbijt, met heerlijk vers brood dat je zelf snijdt, veel vers fruit, goeie koffie, dus we doen ons een laatste keer te goed aan veel van het lekkers dat hier ligt.
We hebben nog een groot deel van de dag hier in Sint Petersburg te besteden.
Als tip in ons boekje wordt de Boerenmarkt genoemd, en met behulp van de metro ( waar een hele rij kooplui buiten het station hun appels, paddestoelen en bessen te koop aan biedt ) en Maps Me komen we bij een markthal. Hier grote stallen met groenten en fruit. Het is paddestoelen seizoen en er liggen vele soorten, zowel vers, als gedroogd of ingemaakt en in potten gestopt.ook veel soorten bessen, frambozen, Rozenbottels, etc.
Niet alle kramen zijn bemand en van grote drukte is ook geen sprake. We mogen honing proeven , er zijn vele soorten te koop. Een andere vrouw biedt ons een soort gelei aan, maar hier bedanken we vriendelijk voor. Dan worden ons een paar vilten laarzen getoond , handwerk, zitten super warm, maar wij kennen (nog ) geen Russische winters, waar in November de rivieren al beginnen dicht te vriezen. De vilten pantoffels lijken ons ook niet zo nodig, tot spijt van de verkoopster.
De mensen zijn vriendelijk en het is logisch dat ze proberen wat te verkopen aan ons.
Aangezien de markt niet heel groot is, passen we onze plannen aan. Er blijft te weinig tijd over voor een bezoek aan het Russisch museum , maar ook Sint Petersburg heeft fraaie metrostations en op weg naar de markt hebben we er nog eentje gezien, die de mooist waard is.
Als we weer in de buurt van ons hotel zijn maken we een fikse wandeling over de brug. De rivier is hier heel breed en inmiddels is de zon verdwenen en de wind gekomen. We zien in de verte de torens van de kathedraal liggen.
Elke nacht gaan de bruggen in deze stad open om het scheepsverkeer erdoor te laten. De bruggen die het dichtsbij de Finse Golf liggen gaan het eerst open, om 02.00 wel te verstaan en om 04.00 weer dicht. De volgende brug gaat iets later open en dicht en zo geldt dat voor elke brug erna. Het gevolg is dat het auto verkeer volkomen stil ligt gedurende deze uren. Automobilisten, die hopen nog net op tijd te zijn, maar het toch niet zijn, keren om en worden daarna op een bekeuring getrakteerd door de politie. Sinds kort is er een grote rondweg om de stad heen en dat is dan de enige weg die je kunt gebruiken als je bv vroeg naar het vliegveld moet.
Naast ons hotel , eigenlijk onder het hotel, zit een supermarkt, restaurant, winkels etc. Ook de grote gele M is vertegenwoordigd,maar wij zien een mooi, luxe uitziende koffiebar . Als ik gelijk wil afrekenen bij de bestelling wordt me dat niet mogelijk gemaakt en later begrijpen we ook waarom: het is de duurste koffie die we gedronken hebben. We vonden het wel erg rustig in dit zaakje, maar de koffie is met veel toewijding gezet en voorzien van een prachtig hartje van schuim.
Dan wordt het tijd voor vertrek , koffers in de bus, maar we gaan nog niet naar het vliegveld. Ons boottochtje was korter uitgevallen dan verteld was en als compensatie gaan we nu naar een museum.
Inmiddels is het gaan regenen, ik heb net afscheid genomen van,kan plu, die nu op meerdere plekken gehavend is, gelukkig heb ik mijn wegwerp poncho nog bij me, want we lopen naar een indrukwekkend oorlogsmonument en gaan daarna naar het bijbehorende museum.
Er klinkt mooie muziek en Lena legt de betekenis van het monument uit , we zijn er stil van.
De inwoners van Sint Petersburg hebben erg geleden in de Tweede Wereld oorlog. Velen zijn gestorven van de honger, zo'n anderhalf miljoen mensen vonden de dood hier.
De stad , toen nog Leningrad geheten, is langdurig belegerd door de Duitse troepen . Het was het langst durende beleg , van 8 September 1941 tot 27 januari 1944. De Duitsers hebben de stad nooit in handen kunnen krijgen, maar alle toevoerwegen naar de stad waren afgesloten, dus er werd niets meer aangevoerd aan levensmiddelen en mensen werden op rantsoen gezet. In het museum ligt een plak brood van een paar centimeter dik en daar moest een gezin het mee doen.
Er wordt ons een film getoond met beelden uit die tijd: je ziet verzwakte, uitgehongerde mensen die een gat in het ijs gemaakt hebben om aan drinkwater te komen, zo zwak dat ze nauwelijks het emmertje kunnen optillen, de stad wordt ook hevig gebombardeerd. Indringende filmbeelden, die je droevig stemmen, temeer daar er wereldleiders zijn die elkaar niet bepaald vriendelijk gezind zijn en er nog op vele plekken op de wereld mensen in oorlogsgebieden leven. Eigenlijk zouden die grote mannen eens een paar van dit soort films moeten zien ( tweede wereldoorlog, Vietnam, Cambodja, Syrië, etc etc), misschien zouden deze heren dan eens beseffen wat de gewone mensen wordt aangedaan, hoeveel levens met oorlog vernietigd worden, ook die van de jonge soldaten die voor hun vaderland vechten. En wat honger is. Zelfs als de oorlog hier afgelopen is, sterven er nog heel veel mensen, maar dan niet van de honger, maar van het eten dat ze aangeboden wordt en wat hun maag niet meer kan verdragen . Hoe triest allemaal.
Geen vrolijke afsluiting, maar wel goed om ook deze kant te horen.

Dan naar het vliegveld, er is een storm gaande boven Nederland en Duitsland, maar het vliegtuig is keurig op tijd. We hebben iets meer dan een uur overstaptijd, op de heenweg was dit krap, dus we zijn benieuwd hoe het nu verloopt.
In Frankfurt worden we geconfronteerd met de Duitse "punktlichkeit " , lijkt of de douane soort van stiptheidsactie uitvoert. Er moet van alles in aparte bakken gelegd worden, dus je laptop en telefoon apart, je tas, je jas en vest, dat geeft al opstoppingen omdat de eerst bereikbare bak blijft steken bij het röntgen apparaat en ik nog achter bij het begin van de band sta.
Eenmaal door het poortje ben ik ( en alle anderen) er nog niet: hokje in om gefouilleerd te worden. Sommigen moeten ook nog de schoenen uitdoen en de klok tikt maar verder.
Eenmaal erdoor denk je dat dit het is, nou nee, de bakken met je spullen zitten vast. In ons geval komt dat omdat er een man uit een ander deel van de wereld iets in zijn koffertje heeft zitten, wat de douane niet meteen kunne definiëren . Er komen nog wat beambten bij, een hogere in rang en allen staren ze naar het scherm. Je zou denken dat ze de koffer pakken en de inhoud nader bekijken. Uiteindelijk moet de man zijn spullen eruit halen, inmiddels zijn er ook twee bewapende mannen bij komen staan en al die tijd liggen onze spullen nog achter het apparaat. Bij de andere band gaat het niet veel sneller.
Als we onze spullen dan toch in bezit hebben, haasten we ons naar het volgende loket. Ik wordt naar een verkeerde rij gestuurd, de anderen mogen sneller door omdat de tijd nu erg dringt. Met enige moeite en hulp van een beambte mag dan ik dan alsnog de snelle rij in zodat ook ik langs de douane kan. Inmiddels is het bijna boardingtijd en blijkt onze gate zo ongeveer een half uur lopen weg te zijn. Dus hollen we door de hallen heen, wurmen ons door rijen wachtenden heen. We houden het rennen niet vol en gaan weer over op snelwandelen, maar de gate is nog lang niet in zicht. Gelukkig voor ons is het vliegtuig een kwartier later met boarden begonnen en kunnen we meteen door het vliegtuig in. Een vlucht met veel turbulentie, zelfs de service ( eten en drinken brengen) moest stop gezet worden. Gelukkig dat we toch op Schiphol konden landen.
We kijken terug op een geweldig mooie reis en mijn beeld van Rusland is anders geworden. Ik had veel grauwheid verwacht, veel beton, hotels uit de Sowjettijd. Natuurlijk zijn er nog lelijke blokken flats in de buitenwijken, maar er wordt ook veel nieuw gebouwd. Als toerist bezoek je de mooie dingen en zal je minder zien van de armoede of vervallen gebouwen. De vele, gezellige terrassen en restaurants had ik ook njet verwacht. Er is nog steeds een groot verschil tussen arm en rijk, maar er is inmiddels ook een groeiende middenklasse. Alle gidsen waren erg trots op hun land en ik had niet het gevoel dat dit uit angst voor verlies van baan voortkwam. De Russische mensen die we ontmoet hebben waren vriendelijk en behulpzaam en ook dit leek niet opgelegd. Natuurlijk geeft onze ervaringen geen compleet beeld , we zien maar een fractie van het leven hier. Russen houden van theater en kunst en er zijn dan ook honderden theaters in Moskou ( ca 400) en heel veel musea , er wordt veel geld uitgegeven aan het restaureren van kerken, kloosters en paleizen en men is trots op zijn cultureel erfgoed.
Misschien nog een keer terug naar Sint Petersburg, schijnt dat je vanuit Finland zonder visum kan komen , maar misschien geldt dat alleen voor de Finnen, met de draagvleugelboot ben je er zo.