Naar Apoyo het kratermeer
Blijf op de hoogte en volg Tineke
12 Mei 2018 | Nicaragua, Granada
Het is warm, 30 graden in de ochtend, met gevoelstemperatuur van 35 . We vinden wat we hebben willen namelijk wat zwarte en diep bruin/ rode boontjes ( deze zijn erg lekker en in Nederland te koop). Wel hilariteit bij de verkoopsters omdat we maar een klein beetje willen kopen, we kunnen geen kilo mee nemen.Langs het park en naar het " eet straatje" op weg naar onze favoriete warme bakker om daar koffie te gaan drinken.
We moeten om 11.00 uur de kamersleutel inleveren , kunnen de bagage wel in bewaring geven en nog heerlijk gaan zwemmen, we vertrekken hier pas om 14.00 uur. Nog even de stad op zoek naar armbandjes, maar het kraampje staat er niet. Onze chauffeur Pelisario is weer keurig op tijd en stipt om 14.00 uur rijden we weg.
Onderweg stoppen we nog even bij het kerkhof van Granada, omdat hier hele mooie graven zijn.
Er zijn veel grote familiegraven ( van rijke mensen) , soms bijna huizen met marmeren beelden. Hier liggen ook oa de 6 presidenten, er is een stenen kapel en de wat minder bedeelden hebben een graf in de lange muren.
Hetzij niet lang rijden naar Apoyo, het grote, diepe kratermeer waar ons resort ligt. Onderweg nog even spannend want we stuiten op een weg afzetting, banden in de fik en veel mensen op de been. Men is boos over de verhoging van de benzine prijs en op de voorruit van ons busje wordt een tekst geschreven.
We krijgen toestemming om door te rijden, men is niet onvriendelijk tegen ons. De prijs van de benzine is aardig wat omhoog gegaan ( met 50 Cordoba wat op dit moment gelijk staat aan 1,50 euro )en de mensen zijn het echt zat nu. Het geloof in een goede afloop wat de besprekingen betreft begint het nulpunt te halen.
We komen nog een tweede blokkade tegen, maar ook hier mogen we verder .
Ons resort blijkt tegen de steile kraterwand aan te liggen. De weg naar ons verblijf is heel steil en we gaan met een shuttlebusje naar ons verblijf: een enorm groot huis voor ons twee. Beneden een immense huiskamer met een enorme zithoek , een grote keuken met alles erop en eraan, een bar, etc. We slapen boven , ook hier is het groot, met een terras met twee zitjes en grote hangmatten. We zitten midden in de jungle, we horen de brulapen. Het blijkt dat de villa's zeer ruim uit elkaar liggen, helemaal beneden aan het strandje is een restaurant , een zwembad, een bar etc.dan ergens halverwege de berg is nog een restaurant , wat kleiner dan beneden en een mini zwembad, wel een geweldig uitzicht.
We zitten allemaal heel erg verspreid en zijn elkaar " kwijt" . De afstand tussen de huizen is groot, we zitten verdeeld over een gigantisch oppervlak, vanaf het restaurant beneden, bij het strandje naar de bovenste huizen is meer dan één uur lopen, steil naar boven, zelfs het shuttle busje moet er stevig aan trekken. De allerhoogste villa's zijn zelfs niet met het busje te bereiken, het laatste stuk moet gelopen worden, twee van onze groep zitten daar. Heather is uiteindelijk helemaal naar beneden verhuist want is anders überhaupt niet te vinden mocht er iets zijn.
Morgen hebben we ons afscheidsdiner en we besluiten spontaan morgen niet in het hele grote restaurant te gaan eten, maar een feestje te bouwen in éën van onze huizen. Iedereen neemt eigen drank mee, er wordt pizza besteld, dat trekt ons meer aan. We zijn een heel leuke en gezellige groep en deze plek wordt, hoe luxe het ook is, als te groot ervaren, compleet anders dan het knusse, leuke hotel waar we vanochtend uit zijn vertrokken.
We slapen hier 1 hele nacht en een halve nacht, want ons vertrek naar Nederland staat voor heel vroeg gepland, betekent vertrek hier om 02.30 uur. Maar eerst hebben we hier morgen de hele dag nog.
Het onweert en heeft flink geregend vanavond.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley