De kliffen van Moher en The Burren

Ons reisdoel voor vandaag is de : Kliffen van Moher
De Kliffen van Moher liggen aan de westkust van Ierland in het graafschap van Clare. De kliffen van Moher zijn in totaal ongeveer acht kilometer lang en vormen de kust tussen de plaatsen Doolin en Liscannor. De kliffen behoren tot de hoogste van Europa. De hoogste klif steekt meer dan tweehonderd meter boven de Atlantische oceaan uit.

We rijden eerst naar Ennis, een historisch stadje, met een 13e eeuws Franciscaner klooster, dit was ooit een van Ierlands belangrijkste opleidings instituten. Later gebruikt als gevangenis. In de late 17e eeuw werd de abdij een kerk en in 1871 werd het gebouw geheel verlaten. Een deel van het klooster staat er nog.
Op het plein staat een grote obelisk met daar bovenop een beeld van Daniël O ' Connell. Hij werd in 1828 gekozen als Clare's MP, soort parlementslid, maar als Katholiek mocht hij zijn zetel niet gebruiken, maar zijn grote meerderheid van stemmen maakte dat hij bij her- verkiezing in 1830 alsnog zijn plek in het parlement kreeg. Hij is dus heel belangrijk geweest voor het Katholieke deel van Ierland.
Er is museum, met buiten alvast mooie kunst, helaas is het gesloten . Er tegenover is een hotel , een vriendelijke dame vertelt dat het hotel een kerk en klooster is geweest, dus gaan wij binnen kijken. Ja, het is echt een kerk geweest, de glas-in-loodramen zijn nog aanwezig, het is nu een soort aula, met nog veel van de oorspronkelijke inrichting.
In de rivier zwemt de familie gans met jongen, altijd leuk om te zien.
Na de koffie, dit keer met heerlijk chocolade gebak ( we hebben ons steeds keurig gedragen in dit opzicht), het ruikt zo lekker in deze bakkerij en de vitrines staan vol met lekkers, de verleiding is te groot vandaag, dan wordt het tijd om naar de kliffen te gaan. Het is prachtig weer vandaag, graadje of 20, misschien meer en je kunt heel ver kijken. Het landschap is mooi en afwisselend.
Onderweg nog bij een strand gestopt , de kust bestaat uit rotsen, die nu droog gevallen zijn bij eb, hier en daar nog poeltjes water, schelpen en kleine krabbetjes en visjes. Heerlijk struinen op zo een plek.

Bij de kliffen aangekomen zien we dat we niet de enige zijn. Nu hadden we dat ook niet verwacht, maar zoveel bezoekers als we hier zien, dat is boven verwachting. Er is eigenlijk geen parkeerplek meer, maar men is ook hier erg vriendelijk en behulpzaam en we krijgen toch een plekje toe gewezen, bij de touringcars. Wel moeten we nog even een ticket kopen, dat doen we dan ook, we zijn al lang blij dat we een plek hebben. Het is de meest bezochte plek in Ierland, met jaarlijks één miljoen bezoekers.
De kliffen zijn 320 miljoen jaar geleden gevormd ( in hef Boven Carboon), in die tijd was het hier veel warmer en lag het aan de monding van een brede rivier. De rivier bracht modder en zand mee, die uiteindelijk overal in het gebied terechtkwamen en de rotslagen vormden die je nu ziet.
We lopen eerst naar de linkerkant, de overkant ligt namelijk prachtig in de zon. Er is een keurig pad aangelegd, met een soort stenen muurtje. Driekwart van de bezoekers klimt hier over heen, alles voor een selfie. De randen zijn nogal gevaarlijk, vaak is het hol eronder en ondanks alle waarschuwingsborden staan mensen op de rand, liggen zelfs languit om de ultieme foto te maken, of de allerlaatste. Er staat zelfs een monument voor allen die van de kliffen gevallen zijn.
Het is een indrukwekkend gezicht, deze steile rotswanden. Aan de overkant staat een toren, de O' Brien's Tower, in 1835 gebouwd voor de toeristen die in die tijd hier ook al kwamen.

Uiteraard lopen we ook naar de andere kant, waar de toren staat en dan heb je uitzicht op drie steile wanden. Dit hele stuk is 8 kilometer lang, dat doen we niet, want dat wordt heen en terug een aardige tippel. Er is nog een mooi bezoekerscentrum met tentoonstelling.
Nu op naar The Burren, een ander natuur fenomeen, dat grenst aan Moher
Hierover zegt men 'no water enough to drown a man, no tree to hang him, no soil to burry'.
Dit is een soort maanlandschap, grillig gevormde stenen en bergen. Hier groeit bijna niets, hier en daar een bloemetje. Heel bijzonder.
De Burren is prachtig om door te rijden, Ierland is ook bekend om zijn honderden stenen muurtjes ( ooit een werk verschaffings project) en die zijn dan ook overal te vinden.
De meeste wegen hier zijn smal en bochtig , je mag er 100 km rijden, wat de Ieren ook regelmatig doen. In kleine gehuchten hoef je de snelheid niet te verminderen, bij dorpen wel, mag met 50 doorheen.
Vanwege het mooie weer nemen nog een lekker ijsje onderweg, we hebben ongelooflijk veel geluk dat we zoveel zon hier zien. Ierland is heel erg groen, dat kan niet zonder regelmatige regenbuien.

Eind van middag komen we in Limerick aan, de 3e grote stad van Ierland. Heel leuk hotel, midden in het centrum, vlakbij het kasteel en een grote winkelstraat waar veel restaurantjes zijn.