Wandelen in de kloof, bezoek aan Hiroshima

Vanochtend vroeg naar de warme bron ( onsen) , een heel bad ritueel. In je kamer kleed je je uit, kimono ( yukata) aan, handdoek en waslap mee, op je slippers naar de bad ruimte. Dames en heren zijn hier gescheiden aan het badderen. In de eerste ruimte leg je je handdoek en kimono in een mandje, slippers zet je neer en gewapend met alleen het waslapje loop je in je blootje naar de doucheruimte, achter de schuifdeuren. Hier blijkt ook het warme bronbad te zijn. Er staan minikrukjes met een bamboe emmertje en er is een douche, met warm water. Er staat zeep en shampoo en de bedoeling is dat je je grondig wast. Japanners doen dit dan meerdere keren. Daarna droog je je met dat lapje ietwat droog en stapt het bad in. Het is warm tot heet water, maar het is erg ontspannend. Ik kijk uit op de rivier en de bergen vanuit mijn plek in het bad en het is goed uit te houden in het warme water.
Zeer schoon gewassen verschijnen de meesten aan het ontbijt in kimono. Ook ik. Elly is op zijn Westers gekleed, maar zij heeft ook gekozen voor Westers ontbijt. Ik ga voor het Japanse ontbijt: thee, miso soep ( is erg lekker), kommetje rijst, een schaaltje met geel spul wat op een roerei lijkt, een kommetje met een wit blokje met rood erop , wat lijkt op gelatine, het smaakt ook nergens naar. Een stukje gestoomde tofu, ook niet veel smaak aan. Op een ander schaaltje een stukje vis, wat zoetzuur en iets onbekends.verder nog een schaaltje met hele fijne, zwarte zeewier, wat samen met de rijst, heel lekker smaakt. De hele tafel staat weer vol kleine bakjes, schaaltjes en kommetjes.
Na ontbijt gaan we door de kloof Sadankyo wandelen. Schitterend. Er stroomt een rivier door de kloof, hoge wanden, tot wel 100 meter, veel watervallen, glashelder water in de rivier. Ook de zon laat zich af en toe zien. Er liggen nog grote brokken ijs op sommige plekken. We genieten er erg van. Af en toe redelijk steil omhoog/ naar beneden, maar de uitzichten zijn de inspanning zeker waard. De gids vertelt af en toe iets, hiertoe hebben we allen een audio apparaatje meegekregen. Op zich wel slim, want op het pad kun je alleen achter elkaar lopen , te smal voor meer en zo kan iedereen zijn verhaal volgen. We eindigen bij een vlak gedeelte, zomers kun je hier met een bootje verder. Er is een klein restaurant verderop, dat is nu nog gesloten. We lopen de hele ochtend en rond het middaguur vertrekken we naar Hiroshima.
Een aangrijpende plek. We bezoeken het Park van de Vrede. Hier staan allerlei monumenten ter nagedachtenis aan de vreselijke verwoesting die de eerste atoombom veroorzaakt heeft. Eerst maar even lunchen aan de rivier in het zonnetje en dan bezoeken we eerst de A-Bomkoepel, een grimmige herinnering aan de alles verwoestende bom. Door een wonder is dit gebouw als enige blijven staan, weliswaar ernstig beschadigd. Het stond bijna in het centrum , het punt waar de bom explodeerde. Alle mensen in het gebouw waren op slag dood.
Op 6 augustus 1945 is de eerste atoombom gevallen, op Hiroshima, een stad die tot dan toe weinig gebombardeerd was. De bom ontplofte om 8.15 uur op 580 meter hoogte boven de stad en tienduizenden werden onmiddellijk gedood door de klap. Later liep het dodental op tot meer dan 180.000 en in de jaren erna volgden er nog velen. In het museum zie je bezittingen van slachtoffers: een bril, stuk kleding, een verbrande tas etc, van de slachtoffers was vaal totaal niets meer over. Buitengewoon aangrijpend.
Het verhaal van het meisje van 2 jaar dat aanvankelijk de bom overleeft , maar later leukemie krijgt. Het meisje geloofde dat als ze duizend kraanvogels van papier had gemaakt, ze zou genezen. Voordat haar dit gelukt was, is ze overleden en kinderen in Japan zijn toen kraanvogels gaan vouwen. Dit wordt nog steeds gedaan en er hangen tientallen slinger met kleurige, heel klein gevouwen kraanvogels. Heg standbeeld en de kraanvogels zijn nu het Kindervredesmonument. Verder is er nog een Vredesvlam in het park, deze zal pas gedoofd worden als allen nucleaire wapens op aarde zijn verdwenen.
We zijn hier de hele middag geweest en daarna nog door de stad zelf gelopen. Hier ook ons diner genuttigd en om 20.00 uur de bus in,iets meer dan twee uur rijden, dus laat avonds op de kamer. Nog even douchen en dan naar bed, want morgen weer genoeg te doen , hier in Kurashiki.