Rotswoningen en wandelen

Maandag 27 -04-2015 van Tbilisi naar de wijnregio Kakheti , via David Gareja.
We slapen in Tevali, in een guesthouse

We verlaten de hoofdstad. Georgie telt ca.4 miljoen inwoners, 1,5 tot 2 miljoen wonen in Tbilisi. Men weet het niet exact omdat veel huizen ( onder) verhuurd worden en trekken er meer mensen in het huis dan er officieel geregistreerd worden. De overige 2 miljoen Georgiërs wonen verspreid over het land. Er leven in Georgie ongeveer 100 nationaliteiten en er zijn verschillende godsdiensten. De bevolking is merendeels Christen, Georgisch Orthodox . De kerken hebben veel iconen, fresco's en heilige voorwerpen , de mensen zijn zeer gelovig, slaan 3 x een kruisje als er ergens in de buurt een kerk is. Iedereen steekt ook een kaarsje aan en de kerk is de hele dag open. Er zijn ook moslims, een Joodse gemeenschap en nog andere bevolkingsgroepen, volgens de gids leeft iedereen hier in vrede met elkaar.
We rijden richting de grens van Azerbeidzjan, hier zijn de rotswoningen en kerkjes die we gaan bezoeken. Georgiërs en Azerbeidzjaniers zijn goede buren, dus het geeft geen problemen.

Er staat een wandeling op het programma, want de grotwoningen liggen in de rotswand, in de bergen. Dit gebied is een semi woestijn gebied. Nu is het hier echter super groen en vol met bloemen, het is hier lente en dan regent het hier ook wel, maar binnen enkele weken schijnt het te veranderen in gele en later bruine, dorre heuvels. Nu echter is het prachtig. Het is zonnig en helder weer, je kunt enorm ver het land in kijken. Beneden liggen rotsen in rood met witte lagen. De velden staan vol met klaprozen, witte, gele, blauwe en paarse bloemen.
Wandelen is hier een iets ander begrip dan bij ons: het lijkt meer op een trekking in Nepal. Super steil omhoog klauteren, over rotsen klimmen, langs smalle paadjes langs de bergwand lopen en ondertussen genieten van het schitterende landschap. Er haken onderweg steeds meer mensen af en uiteindelijk loopt de helft de hele route. Onderweg schitterende kerkjes waar helaas de fresco' s tijdens de Russische overheersing ernstig bekrast zijn en de muren gebruikt zijn als schietschijf , de kogelgaten zijn er nog. De monniken zijn destijds gedood en hun heiligdommen vernield.
Er is nog een klooster dat helemaal gerestaureerd is nu en hier wonen nog een paar monniken. Het is een heel onherbergzaam gebied, inde winter erg koud en in de zomer erg heet.

Onderweg hier naar toe komen we veel herders tegen met enorme kuddes schapen, koeien of geiten. Soms ook een ezel en de herders hebben een paard bij zich. De dieren zijn van de dorpsbewoners en de herders gaan ermee op pad.
Tijdens de Russische tijd zijn veel etnische minderheden gedwongen verhuisd naar dit soort uithoeken. De mensen konden hier nauwelijks een bestaan opbouwen. De koeien, die normaal wel 30 liter melk gaven, waren niet bestand tegen het klimaat en de koeien nu geven maar 10 liter per dag, dus veel minder te verhandelen aan melk, kaas etc. Sommige dorpen zijn bijna geheel verlaten en soort spook dorp geworden.

Boven op de berg zitten twee gewapende militairen, zijn erg vriendelijk , de enige afleiding is ws de toerist die zo af en toe langs komt.

Nog een aardig stuk rijden naar Tevali, de wegen hier zijn niet erg best dus het kost iets meer tijd.
We slapen in guesthouse , wel een groot huis, want we hebben allemaal een zeer ruime kamer, met zoals nu blijkt ook internet.....
Het diner is hier ook, een tafel vol lokale gerechten, heerlijk!