Medellin en Santa Fe

Zondag 09-11-2014, Medellin, 2e dag, hotel Nutibara

Na het ontbijt gaan we naar het plein aan de overkant, waar een groot aantal beelden van Botero staan. De straat verkopers zijn ook al actief. Er wordt van alles verkocht: vers fruit, zonnebrillen , hoeden,mobiel bellen , etc.

In de ochtend naar Santa Fe de Antioquia, ooit de hoofdstad van Antioquia . Al gesticht in 1541. In 1826 verhuisde de regering naar Medellin. Santa Fe is sinds de 19e eeuw niet veel veranderd: smalle straatjes, witte huisjes, veel houtsnijwerk . Op de Plaza de Mayor , het centrale plein, is de kathedraal en veel terrasjes. Vanochtend in Medellin aangename temperatuur, in Santa Fe is het erg warm, terwijl het op 1,5 uur van elkaar ligt.
We gaan per 3 in een tuk tuk naar de 5 km verder gelegen Puente de Occidente ( West Brug). Deze indrukwekkende brug is 291 meter lang, gaat over de Rio Cauca heen, een enorm brede, kolkende rivier. De brug was klaar in 1895 en was de eerste hangbrug in Amerika. Je kunt er over heen lopen, veilig nu weer, want de brug is grotendeels hersteld, alleen het midden gedeelte is nog niet klaar ( hier gingen de paarden overheen). Het schijnt dat veel planken verrot waren en er bezoekers door heen gezakt waren en verdronken. We hebben 20 minuten gekregen van onze tuk tuk chauffeur om heen en terug te lopen. Als we te laat zijn moeten we extra betalen. De andere twee chauffeurs zijn veel vriendelijker en wijst ons op een leguaan in de boom. We rijden in een record tempo terug naar Santa Fe. De chauffeurs van de tuk tuk maken dit ritje meermalen op een dag.

Op de heen weg wel nog even gestopt bij klein stroompje waar een goudzoeker met zijn pan in het water zit. Hij houdt uiteindelijk een klein beetje goudstof over en doet dit op een lepel. Houdt zijn aansteker eronder om het laatste water te verdampen en doet zijn buit zorgvuldig in een klein stukje papier en stapt op de brommer.
Als we terug zijn van de brug eerst een vers geperst vruchtensap, het is midden op de dag en bloedheet. Het stadje door gelopen , het plein bezocht, de kathedraal in etc. Een mooi stadje.
Terug in Medellin met de andere kabelbaan over de sloppenwijken. Het is onvoorstelbaar hoe mensen hier wonen en hoeveel. Het zijn zelf gebouwde huizen en hutten, naast en op elkaar, helemaal tot boven aan de berg helling. Er is inmiddels elektriciteit , niet iedereen heeft stromend water. Door de kabelbanen aan te leggen, die weer aansluiten op het metro netwerk zijn de wijken nu goed te bereiken en kunnen er ook verbeteringen aangebracht worden.
Een aantal gaan nog naar het straatkinderen project, geleidt door een Nederlander, wij gaan terug en struinen door de wijk en bezoeken het museum waar ook nog beelden en schilderijen van Botero zijn, naast andere kunst.