Viellavieja en woestijn

Dag 3, woensdag 29-10-2014 Villavieja/Tatacoa woestijn

Om 07.00 uur vertrek met busje naar de Tatacoa woestijn. De eerste wandeling gaat door het rode gedeelte van de woestijn . Lang, lang geleden was het hier zee, midden Amerika en deel van Zuid Amerika bestond ( nog ) niet en Noord-Amerika en Zuid-Amerika waren los van elkaar. In deze woestijn zijn fossielen gevonden van mammoets en andere grote dieren. Later zijn de aardplaten gaan schuiven en werd de bodem omhoog gestuwd en zo ontstond dit gebied. Prachtige donkerrode heuvels met gekleurde dwarslagen . Er zijn vijf soorten cactussen hier, de kleinste is gevaarlijk: kleine, vlijmscherpe naadjes , doe makkelijk door de huid gaan. Ze kunnen in de bloedbaan komen of in het bot en veroorzaken ontstekingen, zo erg dat amputatie nodig is. De cactussen staan steeds samen met een andere struik met doorns, ze hebben elkaar nodig om te (over) leven . Het regent hier wel, zeer hevig en dan maanden van droogte. Veel cactussen drogen dan uit en sterven af. De cactussen houden de grond vast, als ze boven op heuvel staan en af sterven, stort uiteindelijk ook de heuvel in. Het landschap verandert dus regelmatig, de klei is zeer breekbaar en zacht en brokkelt voortdurend af.
Prachtige wandeling door een heel apart landschap. Ondanks de droogte en warmte ( het kan hier wel 50 graden worden, zijn er toch bloemen en veel vogels. Mooie gekleurde vogels, ook gieren.
Dan is het tijd voor ons ontbijt. Vanochtend vroeg heeft Anna wel koffie gemaakt, maar ons hotel biedt geen ontbijt. Dit nuttigen we dus in de woestijn, op de top van een heuvel met een geweldig uitzicht dus . Een zeer uitgebreid ontbijt: meloen, koffie, een ( bijna maaltijd) soep met kip, maïs en groenten. Gevolgd door gebakken ei met brood en maïskoekjes. Er zijn weinig dagen dat ik om 08.30 aan de soep zit.
Dan de tweede wandeling, eerst stukje weer met de bus, en dan lopen we door het zwart / grijze deel van deze bijzondere woestijn . Het is behoorlijk warm nu, het eerste deel is het nog bewolkt, start zelfs met regen, maar nu brandt de zon. Het landschap in dit deel lijkt beetje op Capadocie. Vreemd gevormde kegels met een breder deel bovenop. Je kunt in sommige vormen dieren zien, er is ook een " spook" deel, hier zijn het net spookjes.



Ook dit deel is prachtig. Aan het eind van de wandeling komen we bij een betonnen bak, waar we in kunnen dobberen. Het water is afkomstig uit een bron, er is zelfs een kleedhokje en de meesten gaan dan ook lekker afkoelen. Heerlijk water.
Dan terug naar hotel.
We verkennen het dorpje, een zeer rustige plek. De mensen zijn erg vriendelijk, we doen ons best met het Spaans. We bezoeken een piepklein museum, waar allerlei voorwerpen gemaakt van kalebassen en een speciaal soort hout. De man die ons rond leidt is super enthousiast . Van huishoudelijke voorwerpen tot muziek instrumenten, een ietwat aandoenlijk geheel.
Het volgende doel is het kerkhof, daar is het hek op slot, maar het uitzicht op de rivier , de Rio Magdalena is de moeite waard. En passant vragen nog twee jonge meisjes of we een foto van hen willen maken. Natuurlijk!
Dan vinden we , dwars door het paleontologisch museum , heen lopend een muziekschooltje. Een groep kinderen tussen de 8 en de 11 zijn zeer serieus aan het oefenen onder de bezielende leiding van een jonge docent/ musicus. Elly wordt geïntroduceerd als muziekdocent en we luisteren naar de kinderen. Een klein meisje speelt op een enorme tuba, allerlei blaasinstrumenten en trommels zijn in gebruik. Na afloop geeft de leraar aan dat er vooral behoefte is aan goede instrumenten en/of geld, want dat ontbreekt nog, niet het enthousiasme.

Dan is het wel tijd om op het dorpsplein op het terrasje van het café neer te ploffen en een koud drankje te nemen. De rest van onze groep zit er al, gezellig zitten kletsen.
Er is een kerkdienst gaande en na afloop gaat de begrafenisstoet op weg naar het kerkhof, de muziek in het café gaat uit als de stoet voorbij komt.
Na het diner nog even naar het dorpsplein , ook vanavond wordt er weer gevoetbald . Gisteren waren de meisjes aan het spelen, nu jonge knulletjes en dit keer is er zelfs een scheidsrechter bij. Er wordt zeer fanatiek , maar ook heel sportief gespeeld.
Gaat allemaal zeer gemoedelijk, er fietst af en toe iemand door het speelveld heen, op het plein zit jong en oud te kijken. Om 21.15 is het klaar, de scheidsrechter neemt de bal mee, de twee doelen( klein formaat) worden van het plein gehaald en de " bouwlamp" gaat uit. Er blijft een café open, de rest gaat of is al dicht. De mensen gaan vroeg slapen en staan vroeg op. Wij ook, om 22.00 uur zitten we allebei 3 keer dezelfde bladzijde in ons boek te lezen en weten we nog niet waar het over gaat. Bedtijd dus.