Tempio Pausanias en Castelsardo

Dag 3 vrijdag 22 april 2022.De zon schijnt, we zien nu ook de bergen in de verte vanaf ons hotel

Eerst Tempio Pausania bekeken, de stad heeft een mooi oud centrum. De huizen zijn van graniet, vaak niet gepleisterd, maar in de natuurlijk kleur gebouwd. Het is gelukkig droog vandaag.

Tempio Pausania, charmant bergstadje, ligt te midden van kurkeikbossen, aan de voet van de Monte Limbara, het hoogste gebergte van Sardinië. Een gezellige binnenstad met

leuke straatjes en winkels. Er is kennelijk een soort crossmotor evenement gaande want op het plein staan tientallen motoren naast elkaar en af en toe scheurt een motorrijder met kabaal door de straatjes. We slenteren hier lekker rond , drinken een kop koffie,voor een cappuccino ben je hier maar 1,50 , soms nog minder, kwijt. Koffie drinken hoort bij Italië, vooral natuurlijk de kleine, super sterke espresso, wij houden op een cappuccino of een Americano ( dan moet je wel een beetje melk erbij vragen).

Hierna gaan we verder naar Castelsardo, gelegen aan een schitterende baai. Het kasteel,castello dei Doria, ligt op de heuvel. We gaan er met een pendelbus heen en de rest lopen we, smalle steegjes en trappen.Het is hier zo smal dat er geen andere bussen meer mogen komen. Het kasteel behoorde aan de machtige familie Doria. Bijhelder weer kun je Corsica zien liggen en vanaf het kasteel konden ze hun handelsschepen in de gaten houden en eventuele aanvallers of piraten al van verre zien.

Een prachtig uitzicht vanaf het kasteel. Er is ook een museum, allerlei handgemaakte gebruiksvoorwerpen: manden, visfuiken, een boot van gevlochten materiaal. Mooi opgesteld , in verschillende kamers van het kasteel. Op weg naar beneden via de vele restaurantjes en souvenir winkels, overal smalle steegjes en trappertjes.

Met de pendelbus weer naar beneden, de groep gaat lunchen, Elly en ik aan de wandel. In een leuk restaurantje/ bakkerij koffie gedronken en een heerlijke soort van wrap gegeten. Daarna naar de zee gelopen. De lunch van de groep duurde wat langer ( er is geen personeel genoeg) en wij hebben nog een half uur extra. Een super heerlijk ijsje gegeten met veel echte kersen,

De volgende bestemming is een rit over binnenwegen, dat is het voordeel van een klein busje.

We zien prachtige rots formaties en zijn op weg naar een kurk werkplaats/ winkel.

Er wordt eerst uitgelegd hoe kurk “ geoogst” wordt. De eerste laag kurk die van de kurkeik afgehaald wordt is vrouwelijk , daarna , soms vele tientallen jaren, is de kurk mannelijk. De kurk wordt in de zomer van de bomen gehaald omdat het dan veel vocht bevat en soepel is. Met maakt kerft een snee op manshoogte in de eik, dan nog eentje van boven naar beneden en haalt dan in één keer het hele stuk eraf, dit wordt een jaar te drogen gelegd, daarna wordt het gekookt en kan het gebruikt worden. Er worden hier nog steeds veel kurken voor de wijnflessen gemaakt, maar inmiddels ook tassen, portemonnee ‘s, etc, maar ook kleding en souvenirs.

We krijgen allerlei manieren te zien hoe het kurk bewerkt en gebruikt kan worden. Vroeger was alles handwerk, in de hele grote fabrieken, die ook op Sardiniëstaan, gaat het nu veelal machinaal. Hier wordt oa een aardewerk kruikje voorzien hele dunne stukjes kurk die er op geplakt worden, met klein hamertje vast getikt wordt en afgemaakt met een versiering en randjes die erin gebrand wordt. Het kruikje kan zelfs in de vaatwasser. Leuk om te zien hoe alles in zijn werk gaat.

Dan maken we nog een “ mysterie “ stop, via binnenwegen naar een zeer apart rotsblok wat eruit ziet als een grote olifant.