Naoshima, eiland vol kunst

Wat in Japan opvalt is de stilte: auto 's hoor je niet, de motor niet en geen getoeter. Ook de mensen zijn heel rustig buiten: geen luide stemmen, zeker geen geschreeuw. Ook al zijn er ergens veel mensen, je hoort ze niet. Heel bijzonder eigenlijk.
Veel mensen dragen een mondkapje. Dat kan om allerlei redenen zijn: men is verkouden, veel mensen hebben last van hooikoorts ( met name van de cederbomen en cypressen), je hebt geen zin om te praten , je wil zonder make-up te deur uit, etc. Je neus snuiten in het openbaar is " not done " . Grappig is dat je ook mensen achter het stuur in hun auto met een mondkapje ziet, je zou zeggen dat je dan wel even zonder kan.
Alles is hier heel schoon, geen papiertje op straat, terwijl er heel weinig prullenbakken staan, mensen nemen hun afval vaak mee naar huis.
Het is vandaag 1 april en in Japan is dat de start van de scholen en van de nieuwe banen . Alle nieuwe werknemers gaan vandaag kennis maken met hun bedrijf , de heren keurig in het pak , de dames ook netjes.
Alles is hier super georganiseerd , gestroomlijnd. Veel moderne snufjes of handige dingen zoals vandaag in de trein: bij het eindpunt gekomen stappen de nieuwe passagiers en zetten de banken met een simpele handeling de ander kant op, zodat in de hele wagon iedereen weer vooruit rijdt.
Treinkaartjes haal je uit een automaat met een grote display erboven waar alle info op staat, je kiest het bedrag wat je nodig hebt voor je rit, toetst de knop in, doet munten of een biljet in de machine en je treinkaartje en wisselgeld komt eruit. Alles gaat heel gedisciplineerd , keurige rij bij de automaat, keurige rij op het perron. Overal staat ook aangegeven waar de plek is dat de deuren van de trein open gaan, mensen stappen snel uit ( de middenruimte is hier voor vrij gehouden ) en al gauw stappen de wachtenden in, gaat echt supersnel.

Vandaag met drie treinen en een veerboot naar het eiland Naoshima. Het is vandaag weer stralend weer. Hier huren we fietsen. De jongelui die mee zijn ( 4 jonge knullen) kiezen voor de elektrische fiets, het is hier wat heuvelachtig. De dames , wij ook, gaan op een gewone fiets, op een enkeling na.
Naoshima is een eiland vol kunst. Er zijn een aantal musea en er staan kunstwerken buiten oa bij het strand. De beroemde architect Tadao Ando heeft beton op een heel andere manier gebruikt. Hij heeft zijn bouwwerken laten integreren met de natuur, gebruikt lijnen en vormen, licht inval op een mooie manier. Het eerste museum , het Benesse House is een heel apart gebouw. Ando heeft hier de grens tussen het museum en hotel laten vervagen, binnen en buiten loopt in elkaar over, veel rond lopende muren, met erachter verrassende kunstvoorwerpen. Je moet wel echt op ontdekkingstocht gaan, want anders mis je gewoon een deel. Binnen moderne kunst, mooi, soms grappig, heel verrassend.
We starten aanvankelijk met zijn allen op de fiets ( een deel van de groep was niet mee, zijn een andere fietstocht gaan doen, de tocht die gisteren vanwege de regen niet door was gegaan).
Al snel waren de jongens uit zicht , op de elektrische fiets kan je ook hard rijden. De anderen zaten achter ons ( Hennie en ik), later bleek dat de fiets van Elly niet goed was, zij waren dus terug gegaan, maar dat merk je dus niet met de bochten hier. Wij dachten we zien ze zo wel bij het eerste museum. Dat was dus niet het geval. Wij hebben met zijn tweeën aardig over het eiland heen gefietst. Na het eerste deel zijn we terug gefietst naar de kruising om dan dwars het eiland over te steken naar het Ando museum in Miyanoura, een klein vissersdorpje . Af en toe zijn de heuvels iets te pittig omhoog en doe je een stukje lopend. De omgeving is schitterend, je kijkt uit over de Japanse binnenzee, het is heel helder en je ziet de steden op het vaste land goed liggen. Er zijn veel eilandjes en op Naoshima zijn ook een aantal stranden.op een van die stranden staat een grote keramieken pompoen , beetje het symbool van dit eiland. Er zijn kunstwerken van Karel Appel ( de Kikker en de Kat) en Niki de Saint Phalle te zien . Er is veel te zien, je komt eigenlijk tijd tekort. Het Ando museum bezocht, en passant ook een Boeddhistische tempel, door het dorp en de vissershaven gefietst.
Prachtige bloemen , vogels te zien. Soms kleine Boeddha beelden langs de kant de weg. Er is een deel van het eiland waar je ook niet mag fietsen. Je moet je fiets keurig stallen en dan lopend verder, dat is wat onhandig, want je fiets staat op punt A en jij loopt naar B, maar dan moet je toch weer helemaal terug naar A om je fiets op te halen. Er rijdt ook een shuttlebus maar de info hieromtrent was niet geheel duidelijk. Wij wilden via de kust terug , maar daar zit dus dat stuk tussen waar je niet mag fietsen, dus moesten we over de andere weg voor een deel. Dat was een klim van 16% omhoog! Dat is pittig, maar we hebben wel een schitterend uitzicht er voor terug gehad. En wie komen we beneden bij het dorp weer tegen? Juist, ja Elly en de anderen.
Iedereen heeft genoten van deze mooie dag en het leuke eiland .
Eind van de middag weer terug , een treinreis van ca 2 uur en daarna maar meteen door voor het diner. Met zijn zessen heerlijk gegeten, lekker gekletst en gediscussieerd over de werken en zijn problemen om af te sluiten met het afrekenen van ons diner wat op enige chaos uitliep. Elly bleek voor zes betaald te hebben, de arme man bij de kassa begreep er echt niets van dus uiteindelijk heeft een ieder zijn bedrag aan Elly terug betaald nadat we met de menukaart erbij de bedragen duidelijk hadden.