In het wilde westen

Onze prachtige B en B na een heerlijk ontbijt met leuke medegasten verlaten. We vertrekken uit Cheyenne om naar Deadwood te gaan.
Onderweg bezoeken we Fort Laramie. Op deze plek, in de bocht van de Laramie River, heeft eerst een handelpost met een klein fort gestaan, gebouwd door de bonthandelaren. Van dit fort is niets meer over. Op dezelfde plek is een groot fort gebouwd, zo rond 1849. Het bestaat uit een groot aantal gebouwen op een heel groot terrein. Om al deze soldaten te huisvesten was er meer nodig, zo was er een bakkerij, een gevangenis, een ziekenhuis, de kantoren, de verblijven van de soldaten en uiteraard woonden de officieren luxer en de generaal en dokter hadden eigen huizen. Per dag werden er wel 700 briden gebakken. In de gevangenis was plek voor 40 man, maar vaak zaten er meer. De gevangenen hadden geen meubels, geen verwarming in het gebouw en geen licht. Op deze manier kun je heel wat mensen kwijt.
Er was zelfs een theater, hier werden concerten, toneelstukkem lezingen gehouden.
De dokter/chirurg woonde met zijn gezin in een mooi huis ( van 1885 tot 1889) . Hij behandelde de patienten eerst, voordat ze naar het ziekenhuis gebracht werden om daar verder te herstellen. Zijn kist met instrumenten staat er nog, met o.a een stevige ijzerzaag. Natuurlijk was er ook een winkel, een postkantoor en een bar. De plek werd nog altijd ook als handelspost gebruikt en de reizigers werden keurig geregistreerd. Jaarlijks waren dat ca 50.000 mensen, emigranten en goudzoekers kwamen hier bij na een lange en gevaarlijke reis.
Het gebied was maar ongeveer 45 dagen per jaar te bereizen, alleen in het late voorjaar en begin van de zomer. Er woonden nog vele Indianen. In hrt begin was de verstandhouding nog vriendelijk, de bonthandelaren en Indianen konden het wel samen vinden. Toen Fort Laramie een militaire post werde en er ook steeds meer emigranten kwamen en de duizenden die besmet waren met goud- en zilverkoorts werd hrt een ander verhaal.
Het is erg leuk en interessant om de gebouwen te bekijken. Je ziet het voor je hoe de mensen hier gewoond en geleefd hebben.

Het is vandaag schitterend weer, boven de 30 graden en heel slim, op meerdere plekken op dit grote terrein kun je water drinken ( wij hebben nl onze waterflesjes al lang leeg). Omdat we niet op zeeniveau verblijven maar op 1600 m of meer moeten we ook een slokje extra nemen.
We rijden langs enorm uitgestekte velden, zien af en toe een hert. We kunnen vele km ver kijken. In de namiddag verandert het landschap en komen we bij de Black Hills. Bergen en bossen.
Het stadje Deadwood is onze plek voor de komende dagen. Ik geloof dat we nu in staat nr 3 aangekomen zijn: zuid Dakota, gisteren Wyoming en de eerste dag Colorado.
Deadwood heeft nog een groot aantal historische gebouwen. Het overgrote deel is van binnen getransformeerd tot casino, maar de buitenkant is nog oud.
Amerika is het land van de motorrijders, de Harley's zijn er in allerlei modellen. Verder is alles groot hier. Het woord " big" is hier uitgevonden: een drankje is meteen een halve liter, een hamburger gaat altijd vergezeld van een berg frites. De campers zijn complete huizen, vaak nog met een personenauto er achter gekoppeld en veel bewoners zijn een paar maten groter dan de doorsnee Europeaan. Iedereen is uitermate vriendelijk.
Ook in ons hotel is een casino gevestigd en het is verbazingwekkend hoeveel mensen hier achter de gokkasten zitten. Fascinerend.

Het verslag van gisteren volgt nog ( hoop ik)