Paradijs?

We varen heel wat af laatste dagen, geen straf want het is heerlijk op het water. We verlaten deze prachtige plek weer en verruilen het eiland San Fernando voor Isla de Ometepe.

Er is geen aanlegsteiger waar we moeten uitstappen, onze " kapitein" loodst de boot zo dicht mogelijk naar de kant zodat we vanaf kniehoogte droog blijven. Hij begeleidt steeds twee aan twee ons gezelschap naar de kant. Dit lijkt overdreven maar dar is het niet, je zakt nl af en toe een aardig eindje de zachte " blubber" bodem in. Hilariteit alom. Gelukkig brengt hij samen met de bootshulp de koffers en rugzakken aan wal, dat zou geen goed plan geweest zijn als we dit zelf hadden gedaan.
We zijn de eerste groep zijn die deze reis maken, soms verloopt het dus iets anders dan voorzien.we maken hierdoor ook heel unieke dingen mee, dubbel zo leuk dus.
Bij het overstappunt van de boot naar onze bus liggen twee schattige jonge hondjes.
Na 4 dagen zien we onze chauffeur weer terug, een hele rustige man, die al vele jaren samen met Heather dit soort reizen maakt, een goed op elkaar afgestemd team.
De weg naar San Juan del Sur is deels een slechte weg. Er wordt aan gewerkt, dus enig oponthoud is onvermijdelijk . Het tegemoet komende verkeer is een lange rij vrachtwagens, komen uit Costa Rica , de grens is niet ver weg hier. We hebben dan ook 3 x controle van de militairen. Het gaat zowel om drugssmokkel als illegaal de grens oversteken , eerst naar Costa Rica en als het kan door naar de VS.
De regering legt hier een goeie weg aan, niet zozeer voor de mensen hier, maar om de ladingen hout snel te kunnen vervoeren, het is hier beschermd gebied, maar de vrachtwagens met ( illegaal) gekapt hardhout komen zonder probleem langs alle controles.
San Juan del Sur is een heel ander stadje dan we tot nu toe gezien hebben. We zijn tot nu toe voornamelijk in gebieden geweest waar nauwelijks of geen toeristen komen, hier is dat anders .
Er ligt zelfs een groot cruise schip voor anker. Mooi strand, brede boulevard, chique restaurants en naar vis duikende pelikanen.
We duiken het eerste de beste restaurant binnen, op weg naar de " baños" ontmoet ik minstens 3 obers gekleed in soort matrozen outfit ( maar dan wel met korte broek) en de vierde doet de deur van de zeer luxe wc voor me open.
Oo zoek naar supermarktje voor drinken, de bakker blijkt dicht, dus besluiten we om heerlijk aan het strand te gaan eten in één van de vele restaurants. Op het strand lopen verkopers rond : hangmatten, zonnebrillen, beschilderde vaasjes, fluitende houten vogeltjes, je kunt het bij ze kopen. Wij zitten hier zeer plezierig en de tonijnsalade is erg lekker.
We banjeren langs de waterkant, behalve de pelikanen staan er ook mannen te vissen in het water. Simpel:.een emmer om de met een vissnoer gevangen vis in te doen.
Dan het laatste stuk naar de ferry, uurtje varen, we zien de twee vulkanen op Ometepe al liggen.
Ometepe is een prachtig eiland in het meer van Nicaragua, in de vorm van een acht. Ome-tepeti betekent twee heuvels, maar het eiland bestaat eigenlijk uit twee vulkanen: de Concepción en de Madera. De perfect ronde 1610 meter hoge kegel van de Concepción is net een reclame plaatje, top zit meestal in een wolkje.deze vulkaan is te beklimmen, alleen voor zeer goede wandelaars, het gaat redelijk steil omhoog en je klimt meer dan 5 uur achtereen.
Ometepe is ooit een belangrijke nederzetting van de Niquirano- indianen geweest en er zijn sporen van deze cultuur te vinden in monumenten, huizen en keramiek, er zijn ook grote stenen met petroglyfen. Er schijnt een mooi, nieuw museum te zijn.
Als we van de Ferry af zijn , gaan we met een mini busje en een luxe auto naar ons hotel , waar we een soort luxe bungalow krijgen met een hele grote kamer, uiteraard met twee grote bedden , een terras voor, met uitzicht op de zee en het strand, hier pal voor de deur. Een hele ruime badkamer en een tuin/ terras achter met uitzicht op de vulkaan de Concepción. Als extra verrassing blijkt er ook een splinternieuw zwembad te zijn, met dit zelfde uitzicht en voor ons dus om de hoek. We gaan nog even heerlijk zwemmen en als het donker wordt( wat hier heel snel gaat) dan gaan de lampjes in het bad aan. We zien vuurvliegjes, of zoals onze Belgische vrienden zeggen " gloeiwormen" .
Vervolgens lekker eten, een soort Nicaraguaanse tapas: diverse kleine hapjes, maar toch een fiks bord vol met stukjes kip, vlees, kaas, gebakken banaan, gebakken reepjes worst, salade etc. Koud biertje erbij ( Victoria en Tonia zijn de lokale merken en smaken lekker).
Op het strand lagen een stuk of vier koeien, met fikse horens . Koeien en paarden lopen hier vaak los, ook op de autowegen. Veel veulens ook, lopen met hun moeder mee, maar schrikken snel, dus oppassen geblazen met de auto.