Logeren bij familie thuis

Vanochtend vroeg op , eigen gemaakt ontbijt en voor 06.30 op pad om te gaan lopen in het nevelwoud, misschien de quetzal te zien of de brulapen. Er zijn diverse trails uitgezet , soms niet helemaal duidelijk waar het pad is, maar redelijk goed te doen,.zwijn gezien, veel vogels gehoord, brulapen gehoord , maar niet gezien, aantal uren gelopen en om 10.00 uur naar restaurant voor ons ontbijt, wat we na half elf geserveerd krijgen. Smaakt uitstekend na ons geklim en geklauter over boomwortels en soms pittige heuvels.
Prachtige plek hier, veel planten en vogels, een orchideeën tuin, waar nu niet veel bloeit , maar wel leuk.
Eind van de ochtend checken we uit, eten hier nog een hapje en gaan op weg naar San Ramon. Onderweg bezoeken we de markt in een stadje . Warm, druk, kleurrijk en heel veel te koop.
Uiteraard veel groente en fruit , de dames bij de stalletjes dragen prachtige schoftjes , met grote zakken en opgestikte sierrandjes, in een soort babykleuren. Er is ook vlees te koop, complete varkenskoppen hangen in de zon.
Als we meer achteraf komen, zien we bergen fruit en groente afval waar kinderen in zoeken naar nog eetbare dingen. Er zijn luitjes due één product verkopen bv alleen uien, of alleen knoflook , enorme bergen handel. Er zijn kooplui met grote stallen vol met diverse soorten, maar ook de kleine boer met één mandje met tomaten . Kleurrijk geheel, druk, erg leuk.

In San Ramon aangekomen is de groep over verschillende huizen in het dorp verdeeld. We slapen in een homestay dwz bij mensen thuis. We maken allemaal kennis met onze " mamma" .we slapen bij Nedya en blijken de grootste kamer van de groep te hebben. Eigen wc en douche, terras mer zitje en hangmat. Sommigen hebben een klein kamertje en/of wc in het woonhuis. We eten bij de familie. Nedya heeft twee kamers verhuurd dus twee medereizigers hebben de andere kamer. Nedya runt een bakkerij en het ruikt hier heerlijk naar vers brood.
Het is niet zozeer brood wat ze verkoopt, maar gevulde broodjes, koeken, donuts met chocola. Als ze haar winkel ( twee vitrinekasten schuift ze het terrasje op) . Veel animo voor de lekkernij.
Ik wandel nog even door het dorp, misschien even buurten bij anderen misschien.
Op de terugweg groet ik twee mensen die in hun schommelstoel op de veranda zitten. Ik word gelijk uitgenodigd om er bij te komen. Eerst zeg " no, no, gracias" , maar de dame blijft aandringen en voor ik het weet zitten we gezellig te babbelen en proberen we elkaar te begrijpen. De dame is ook grootmoeder , trots op haar jonge kleinzoon die net thuis komt uit school( komt met de schoolbus, zit eind hier vandaan op school). Ze bied en geeft me ook een groot glas limonade met ijsklontjes, het water uit de kraan kunnen wij echt niet drinken, dus ik weiger zo beleefd mogelijk, ze lijkt het toch wel te begrijpen. Weer vertrekken is ook lastig, ze vinden het veel te gezellig, maar na drie pogingen is het ook voor haar duidelijk dat ik terug moet gaan naar mijn gastgezin.

Dan hebben we, voor wie wil, een salsa les. Erg leuk, veel gelachen.
En daarna ons diner. Nedya staat al te wachten, maar we zijn er nog niet alle vier, we ook nog ruim 20 minuten te gaan, afgesproken is half acht.
Bescheiden maaltijd, maar is prima zo. We eten niet met de familie samen, we blijven nog wat kletsen en Nedya informeert tussendoor of we niet naar buiten gaan. Ze wordt op een gegeven moment zelfs wat nerveus en we beginnen te vermoeden dat de familie zelf ook nog moet eten en aan deze tafel.