Nara

Eerst met de Subway ( 2 verschillende lijnen ) naar het station van Kyoto. Een supermodern gebouw met veel glas en metaal, dat gaan we op de terugweg bekijken want nu gaan met de trein naar Nara. Een oude stad, gesticht in 710 als Heijo- kyo ( oord van vrede ). Nara werd een centrum van boeddhisme en het oostelijk eindpunt van de Zijderoute. Het Narapark , een 526 ha groot terrein heeft veel tempels. Er lopen ook zo'n 1200 herten rond, boodschappers van de goden. Inmiddels zijn de dieren nogal gericht op de bezoekers van de tempels. Ze proberen alles eetbaar , maar ook niet eetbaar in hun bek te proppen. Gelukkig worden er ook speciale koeken als voer voor de herten verkocht want ze eten niet heel erg gezond zo. Wij nemen eerst de bus naar de verste tempel.
Als eerste bezoeken we de Todai-ji met de Grote Boeddhazaal. De tempel is in 752 voltooid en is het grootste houten bouwwerk ter wereld. Er staat binnen een 16 meter hoog Boeddhabeeld. Heel indrukwekkend . In 752 werden voor het gieten van dit honderden tonnen gesmolten brons, kwik, en plantaardige was gebruikt. Links en rechts van de Grote Boeddha staan ook nog grote beelden. De houten pilaren zijn enorm dik en heel hoog. Een heel indrukwekkend gebouw. Rondom staan de kersenbomen nu in volle bloei. Nara is wel een stad die druk bezocht wordt. Ook vandaag is het prachtig zonnig weer, ook hier bruidsparen en veel vrouwen in prachtige kimono's, maar nu zien we ook mannen in mooie kimono's ( deze zijn niet zo kleurrijk, maar mooi op een andere manier). Overal wordt druk gefotografeerd, vóór de tempel, bij de bloesembomen.
We lopen lekker langs tuinen, door het park, hier en daar een tempel of pagode, mooie vijvers, alles is een lust voor het oog. Door winkelstraten lopen we helemaal terug naar het JR Station, onderweg lunchen en op het station komen we nog 3 reisgenoten tegen en gezamenlijk nemen we de trein naar Kyoto Station.
In dit prachtige station aangekomen , nemen we de roltrappen naar het platform boven: 16 verdiepingen hoog is het station. We komen boven in de buitenlucht uit en hebben een mooi uitzicht over Kyoto. We staan nu 60 meter hoog, je kunt hier lekker zitten tussen de bamboeplanten met een prachtig uitzicht op het station of over de stad. Dan weer naar beneden en uitzoeken welke metrolijnen we moeten hebben en voor hoeveel Yen we een kaartje nu moeten kopen. De trein naar Nara kost 720 Yen, dat is grofweg 7,20 euro, maar ws maar 6 euro, maar wij vinden dit iets makkelijker omrekenen zo.

Uitgerust van een uurtje treinen, hebben we de smaak van het wandelen te pakken en lopen voorbij ons hotel naar de grote tempel vlakbij. Hier is feest, er staan allerlei eetkraampjes, een gezellige boel. We willen eigenlijk naar de oude , kleine straatjes , die hier in de buurt moeten zijn. Het is wat lastiger te vinden omdat er overal kraampjes staan, maar ook dit is erg leuk om te zien. Overal vrolijke mensen, aan het eten onder de bloesembomen . Er staat een man in een mooi blauw gewaad op een fluit te spelen, zijn gezicht is verscholen onder zijn rieten punthoed. Hij speelt een paar minuten en bergt dan de fluit met hele verstilde gebaren op. Hij zegt niets hierbij en gaat heel rustig zitten. Naast hem ligt zijn hond. De muziek is te koop, op cd.
We " zwerven " door het park achter de tempel, vinden nog meer tempels en uiteindelijk de straatjes. Fietsriksja ' s komen voorbij . Ook hier wordt druk gefotografeerd. Op de terugweg halen we bij een van de stalletjes een heerlijke maaltijd, vers klaar gemaakt: noedels met daar bovenop van alles en nog wat.

Japan is een super schoon land, geen papiertje op straat, geen prullenbak te bekennen. Iedereen neemt zijn afval mee en gooit het thuis weg. Op het station zie ik een man met een kruimeldief over heg perron lopen, in de tuinen worden boomblaadjes uit de goten geblazen. Auto's zien eruit of zo uit de showroom komen, alleen maar blinkende voertuigen . Veel auto's zijn smal, hoog en vierkant, soort koekblik model.taxi's zijn wel luxe wagens en groot. Alles rijdt hier geruisloos, je hoort dus niet dat er een auto achter je rijdt, getoeterd wordt er ook niet. Geduld hebben ze hier wel. Bij de metro of trein gaat iedereen keurig in de rij staan, op de aangegeven plek op de perrons . De trein stopt ook exact op die plek. Vanmiddag hadden we een wagon voor " women only" dit is een prettige manier van reizen voor vrouwen in de spitsuren, vanwege de " billenknijpers" .

Japanners lopen op schoenen die te groot zijn, dag heeft twee redenen:1 ze moeten op veel plekken hun schoenen uit trekken en 2 grote voeten zijn een schoonheidsideaal . Lekker lopen lijkt het me niet. Ook wordt er veel op teenslippers gelopen, hier verkopen ze dan ook veel sokken, geschikt voor teenslippers.

Vrouwen in kimono zijn geen geisha's. Er bestaan nog steeds geisha's , deze meisjes/vrouwen hebben een lange opleiding achter de rug. Hier in Gion zijn verschillende theehuizen waar geisha's zijn. Als wij ze in de avond zien dan zie je een prachtig geklede vrouw, het gezicht, hals en nek wit gepoederd en dieprode lippenstift op de mond . Het haar is prachtig gekapt en ze trippelen meestal heel snel vanuit een taxi het theehuis in, ze willen niet aangestaard worden.

Soms vergissen we nog wel eens, maar het is not done om op straat te eten of te drinken. Ook je neus snuiten in openbaar doe je niet, vinden ze buitengewoon onhygiënisch. Iemand lang aankijken doe je ook niet, vooral niet in de metro iemand aan staren. Veel buigen doe je weer wel.
Je wordt overal met een buiging begroet, dan buig je terug en dat kan zo even door gaan.
Japanners verontschuldigen zich ook voor van alles en nog wat: de conducteur als de trein te laat is, ook als dit door slecht weer komt. In de metro is het heel rustig, veel mensen zitten te slapen, gesproken wordt er nauwelijks. Je wordt hier heel " Zen"