De Praagse Burcht
Blijf op de hoogte en volg Tineke
28 April 2017 | Tsjechische Republiek, Praag
Onze laatste dag in Praag. We vliegen pas in de avond , dus nog alle tijd om vandaag de Praagse Burcht te gaan bezoeken. Het heeft vannacht flink geregend. Ontbijten , koffertjes inpakken en bij de receptie achterlaten, paraplu mee en op stap. Het is droog nu en ijzig koud.
De Praagse Burcht is een enorm groot complex, bestaande uit vele paleizen, de gigantische St Vitus kathedraal, het Gouden Straatje etc. Het is het grootste aaneengesloten burchtterrein ter wereld en meer dan 1 miljoen toeristen komen hier jaarlijks een kijkje nemen. De kou werkt in ons voordeel want er zijn nog geen honderden bezoekers.
Na de veiligheidscontroles brengen we eerst een bezoek aan de kathedraal. Het voorste stuk is gratis te bezoeken, voor het andere deel is een ticket nodig, dat hebben we nog niet. Alles is nog in het teken van het Paasfeest. Er staat buiten een soort stal waar allerlei dieren van stro in staan en een hek er omheen versierd met bloemen en paaseieren . Achter de kathedraal staan op het plein houten stalletjes , ook versierd met bloemen en paaseieren , hier is glaswerk, houten voorwerpen, etc te koop. Ook veel eetstalletjes waar om 10.00 uur in de ochtend grote pannen met warm eten staan te pruttelen. Het ruikt lekker en de smeulende houtskool nodigt Samantha uit haar handen te warmen, die ondanks haar handschoenen erg koud zijn. Als we bij het Gouden Straatje komen lijkt het niet erg druk, een mooi moment op het te gaan bekijken. Er zijn alleen combi tickets te koop en we kiezen voor 4 dingen .
Het Gouden Straatje is een klein straatje waar vroeger geen goudsmeden woonden, maar Franz Kafka . Hij woonde in een van de piep kleine huisjes, ( op nr 22) die nu ingericht zijn als winkeltje of een beeld geven hoe de mensen hier vroeger woonden: de kruiden verzamelaar, de goudsmid, de kroeg, etc. De huisjes zijn uit de 16e eeuw en volgens de legende woonden hier alchemisten die goud moesten maken, in werkelijkheid woonden hier arme ambachtslieden en burgerwachten .
Aan het begin is een soort museum met harnassen, schilden, wapens en een martelkamer . Er zijn zijn zeer bijzondere wapens te zien zoals pistolen die tevens messen of zelfs bijlen zijn. Het pistoolgedeelte zit min of meer verstopt achter het mes. Bizarre dingen, buitengewoon ingenieus gemaakt. In de martelkamer zeer gruwelijke werktuigen o.a. een stoel vol puntige spijkers, helmen/ maskers met een trechter op mond hoogte (soort van omgekeerde water boarding dus). In de muur in de lange gang zitten draaibare, houten schietgaten, heel slim, je schiet en draait dan snel het blok hout om, sta je veilig ( min of meer).
We bekijken de huisjes ( je kunt met z' n tweeën net even binnen kijken), een paar van de winkeltjes : de mooie hand gemaakte houten marionetten, prachtig porselein , souvenirs etc.
Aan het eind van het straatje zit nog een mini film theater, waar een hele oude film wordt getoond.
We verlaten het leuke straatje en duiken een café in, even opwarmen. Aanvankelijk zijn we de enige bezoekers, maar dat verandert heel snel. We zitten achterin en al spoedig is er geen stoel meer onbezet en is er geen centimeter vrije ruimte meer. Mensen staan zelfs tot buiten de deur.
we drinken onze koffie op en trakteren onszelf op mee gebrachte cake , met geen mogelijkheid valt er nog iets te bestellen. Dan worstelen we ons door de kluwen mensen heen, daar krijgen we het aardig warm van.
Het bronzen beeld met de glimmende piemel heeft zijn aantrekkingskracht nog niet verloren: giechelend wordt het beeld op die ene plek aangeraakt door talloze dames. Dit koperen deeltje hoeft nooit gepoetst te worden.
De Basiliek van Sint Joris is het volgende gebouw: rond 1150 herbouwd na een brand. Vrij sober van binnen, maar wel een mooie architectuur.
Het werd in 925 gewijd als een grafkerk van de grootmoeder van de heilige Wenceslas, Ludmilla. Haar graf is in de kapel. Verder liggen er nog een aantal vorsten begraven in de crypte. Op het plafond zie je nog delen van een schildering.
Dan naar het koninklijk paleis om de Vladislavzaal te bekijken: 62 meter lang, 16 meter breed en 13 meter hoog maakt deze zaal wel indruk. Vooral de grote houten vloer en het gewelfde plafond zijn mooi. Hier werden banketten en ridder toernooien gehouden. De ridders kwamen met hun paarden de brede traptreden af om in de zaal te komen. In de zaal ernaast is het beroemdste raam van de Burcht: hieruit werden in 1618 twee stadhouders in de gracht gegooid en dat werd de aanleiding tot de 30- jarige oorlog tussen de protestanten en de katholieken.
Terug naar de Sint Vituskathedraal, maar daar staat een hele lange rij bezoekers en we hebben geen zin om lang te wachten buiten in de kou. Dan gaan we eerst de Koninstuin bekijken. Schitterende tuinen, met veel tulpen, bijzonder bomen en mooie gebouwen, en een prachtig zicht op de kathedraal. De tuin is in 1534 aangelegd, eerst in Italiaanse stijl. Praagse bloemenkwekers breiden het terrein uit en toen kwam Jan Vredeman de Vries en hij gaf de tuin een Hollandse stijl. In de 17e eeuw werd het een Frans barokpark. Zo zie je maar dat er heel wat gesleuteld is aan deze tuinen. Een prachtige plek, waar het zomers heel aangenaam zal zijn.
We vermaken ons prima in deze tuinen,nog even een kunstgaleries annex café in , maar daar vinden Samantha en ik het nogal onaangenaam ruiken, dus wij staan zo weer buiten.
Bij toeval zien we het wisselen van de wacht. Het meeste komische deel vind ik als er één soldaat binnen in het kleine wachthokje staat en de vertrekkende soldaat er pal voor, met de gezichten naar elkaar toe. De " generaal" staat er pal achter. Veel gestamp en wapengekletter.
Bij de kathedraal aangekomen staat er nu bijna niemand meer. Dus hup naar binnen om het achterste deel van dit imposante bouwwerk te bekijken. Het heeft aparte gebrandschilderde ramen, gemaakt door verschillende kunstenaars. Eerst waren er geen glas-in-lood ramen. Het grote roosvenster heeft een oppervlakte van bijna 100 vierkante meter , is in 1921 gemaakt uit meer dan 27.000 stukjes glas.
Er is lang aan de kathedraal gebouwd, men begon in 1344 en in 1929 was het werk af. De enorme dubbele torens zijn bijna 100 meter hoog! Er ligt ook een kostbare schat in de kathedraal nl de kroningsinsignes, maar die ligt veilig achter slot en grendel in de kroonkamer vergrendeld met zeven sloten en de sleutels zijn in het bezit van de aartsbisschop en de burgemeester.
Samantha vond het sowieso jammer dat er deuren en hekjes op slot zaten, ze had er graag rond geneusd.
We hebben genoeg cultuur opgesnoven , duiken nog een café buiten de Burcht in, het begint te regenen en dat doet ons besluiten naar ons hotel terug te gaan. Er is in de kelder ( het hotel is een prachtig oud gebouw met een gewelf onder de kelder ) een heerlijke grote huiskamer met boeken, spelletjes, tv en lekkere luie stoelen. Hier brengen we een uurtje door, lezen de legendes over Praag en dan komt de taxi ons oppikken om naar het vliegveld te gaan.
Een vraag die ons nog bezig houdt: wat is er toch met dat molletje, zelfs op het vliegveld worden ze verkocht en staat er in de hal een reuze mol.
Ook in de stad Praag hebben ze iets met dat " molletje" , overal zie je er knuffels van, of poppen. Het blijkt dat er in de jaren 1970, 1980 tekenfilms over de avonturen over een naïef molletje zeer populair waren. Er zijn nog steeds filmpjes op You Tube van te vinden.
Zo nu kunnen we met een gerust hart Praag verlaten.
De Praagse Burcht is een enorm groot complex, bestaande uit vele paleizen, de gigantische St Vitus kathedraal, het Gouden Straatje etc. Het is het grootste aaneengesloten burchtterrein ter wereld en meer dan 1 miljoen toeristen komen hier jaarlijks een kijkje nemen. De kou werkt in ons voordeel want er zijn nog geen honderden bezoekers.
Na de veiligheidscontroles brengen we eerst een bezoek aan de kathedraal. Het voorste stuk is gratis te bezoeken, voor het andere deel is een ticket nodig, dat hebben we nog niet. Alles is nog in het teken van het Paasfeest. Er staat buiten een soort stal waar allerlei dieren van stro in staan en een hek er omheen versierd met bloemen en paaseieren . Achter de kathedraal staan op het plein houten stalletjes , ook versierd met bloemen en paaseieren , hier is glaswerk, houten voorwerpen, etc te koop. Ook veel eetstalletjes waar om 10.00 uur in de ochtend grote pannen met warm eten staan te pruttelen. Het ruikt lekker en de smeulende houtskool nodigt Samantha uit haar handen te warmen, die ondanks haar handschoenen erg koud zijn. Als we bij het Gouden Straatje komen lijkt het niet erg druk, een mooi moment op het te gaan bekijken. Er zijn alleen combi tickets te koop en we kiezen voor 4 dingen .
Het Gouden Straatje is een klein straatje waar vroeger geen goudsmeden woonden, maar Franz Kafka . Hij woonde in een van de piep kleine huisjes, ( op nr 22) die nu ingericht zijn als winkeltje of een beeld geven hoe de mensen hier vroeger woonden: de kruiden verzamelaar, de goudsmid, de kroeg, etc. De huisjes zijn uit de 16e eeuw en volgens de legende woonden hier alchemisten die goud moesten maken, in werkelijkheid woonden hier arme ambachtslieden en burgerwachten .
Aan het begin is een soort museum met harnassen, schilden, wapens en een martelkamer . Er zijn zijn zeer bijzondere wapens te zien zoals pistolen die tevens messen of zelfs bijlen zijn. Het pistoolgedeelte zit min of meer verstopt achter het mes. Bizarre dingen, buitengewoon ingenieus gemaakt. In de martelkamer zeer gruwelijke werktuigen o.a. een stoel vol puntige spijkers, helmen/ maskers met een trechter op mond hoogte (soort van omgekeerde water boarding dus). In de muur in de lange gang zitten draaibare, houten schietgaten, heel slim, je schiet en draait dan snel het blok hout om, sta je veilig ( min of meer).
We bekijken de huisjes ( je kunt met z' n tweeën net even binnen kijken), een paar van de winkeltjes : de mooie hand gemaakte houten marionetten, prachtig porselein , souvenirs etc.
Aan het eind van het straatje zit nog een mini film theater, waar een hele oude film wordt getoond.
We verlaten het leuke straatje en duiken een café in, even opwarmen. Aanvankelijk zijn we de enige bezoekers, maar dat verandert heel snel. We zitten achterin en al spoedig is er geen stoel meer onbezet en is er geen centimeter vrije ruimte meer. Mensen staan zelfs tot buiten de deur.
we drinken onze koffie op en trakteren onszelf op mee gebrachte cake , met geen mogelijkheid valt er nog iets te bestellen. Dan worstelen we ons door de kluwen mensen heen, daar krijgen we het aardig warm van.
Het bronzen beeld met de glimmende piemel heeft zijn aantrekkingskracht nog niet verloren: giechelend wordt het beeld op die ene plek aangeraakt door talloze dames. Dit koperen deeltje hoeft nooit gepoetst te worden.
De Basiliek van Sint Joris is het volgende gebouw: rond 1150 herbouwd na een brand. Vrij sober van binnen, maar wel een mooie architectuur.
Het werd in 925 gewijd als een grafkerk van de grootmoeder van de heilige Wenceslas, Ludmilla. Haar graf is in de kapel. Verder liggen er nog een aantal vorsten begraven in de crypte. Op het plafond zie je nog delen van een schildering.
Dan naar het koninklijk paleis om de Vladislavzaal te bekijken: 62 meter lang, 16 meter breed en 13 meter hoog maakt deze zaal wel indruk. Vooral de grote houten vloer en het gewelfde plafond zijn mooi. Hier werden banketten en ridder toernooien gehouden. De ridders kwamen met hun paarden de brede traptreden af om in de zaal te komen. In de zaal ernaast is het beroemdste raam van de Burcht: hieruit werden in 1618 twee stadhouders in de gracht gegooid en dat werd de aanleiding tot de 30- jarige oorlog tussen de protestanten en de katholieken.
Terug naar de Sint Vituskathedraal, maar daar staat een hele lange rij bezoekers en we hebben geen zin om lang te wachten buiten in de kou. Dan gaan we eerst de Koninstuin bekijken. Schitterende tuinen, met veel tulpen, bijzonder bomen en mooie gebouwen, en een prachtig zicht op de kathedraal. De tuin is in 1534 aangelegd, eerst in Italiaanse stijl. Praagse bloemenkwekers breiden het terrein uit en toen kwam Jan Vredeman de Vries en hij gaf de tuin een Hollandse stijl. In de 17e eeuw werd het een Frans barokpark. Zo zie je maar dat er heel wat gesleuteld is aan deze tuinen. Een prachtige plek, waar het zomers heel aangenaam zal zijn.
We vermaken ons prima in deze tuinen,nog even een kunstgaleries annex café in , maar daar vinden Samantha en ik het nogal onaangenaam ruiken, dus wij staan zo weer buiten.
Bij toeval zien we het wisselen van de wacht. Het meeste komische deel vind ik als er één soldaat binnen in het kleine wachthokje staat en de vertrekkende soldaat er pal voor, met de gezichten naar elkaar toe. De " generaal" staat er pal achter. Veel gestamp en wapengekletter.
Bij de kathedraal aangekomen staat er nu bijna niemand meer. Dus hup naar binnen om het achterste deel van dit imposante bouwwerk te bekijken. Het heeft aparte gebrandschilderde ramen, gemaakt door verschillende kunstenaars. Eerst waren er geen glas-in-lood ramen. Het grote roosvenster heeft een oppervlakte van bijna 100 vierkante meter , is in 1921 gemaakt uit meer dan 27.000 stukjes glas.
Er is lang aan de kathedraal gebouwd, men begon in 1344 en in 1929 was het werk af. De enorme dubbele torens zijn bijna 100 meter hoog! Er ligt ook een kostbare schat in de kathedraal nl de kroningsinsignes, maar die ligt veilig achter slot en grendel in de kroonkamer vergrendeld met zeven sloten en de sleutels zijn in het bezit van de aartsbisschop en de burgemeester.
Samantha vond het sowieso jammer dat er deuren en hekjes op slot zaten, ze had er graag rond geneusd.
We hebben genoeg cultuur opgesnoven , duiken nog een café buiten de Burcht in, het begint te regenen en dat doet ons besluiten naar ons hotel terug te gaan. Er is in de kelder ( het hotel is een prachtig oud gebouw met een gewelf onder de kelder ) een heerlijke grote huiskamer met boeken, spelletjes, tv en lekkere luie stoelen. Hier brengen we een uurtje door, lezen de legendes over Praag en dan komt de taxi ons oppikken om naar het vliegveld te gaan.
Een vraag die ons nog bezig houdt: wat is er toch met dat molletje, zelfs op het vliegveld worden ze verkocht en staat er in de hal een reuze mol.
Ook in de stad Praag hebben ze iets met dat " molletje" , overal zie je er knuffels van, of poppen. Het blijkt dat er in de jaren 1970, 1980 tekenfilms over de avonturen over een naïef molletje zeer populair waren. Er zijn nog steeds filmpjes op You Tube van te vinden.
Zo nu kunnen we met een gerust hart Praag verlaten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
