En route

We hebben een aardige rit voor de boeg vandaag, nemen afscheid van Hungry Horse en gaan op weg naar de staat Washington. Er is muziek voor onderweg gedownload , koffie mee ( flesje koffie van het bekende S merk) , fototoestel in de aanslag en we zijn op weg. Stralend weer, temperatuur loopt op naar 30 graden Celsius , in Fahrenheit is dat ca 3 x keer zoveel .
Het landschap is afwisselend, we verlaten het mooie Glacier gebied, rijden langs immens grote graanvelden. De bergen verdwijnen , komen later op de dag weer terug.
Alles is groot of veel hier. Worden er ergens Campers te koop aangeboden dan staan er honderden, het zelfde geldt voor boten, trailers, landbouw werktuigen.
Ze gooien de landkaart enigszins overhoop hier. We starten dicht bij de grens van Canada, dat klopt, dan rijden we door Troy/ Troje ( geen paard te zien), Moscow/ Moskou laten we links liggen en Amsterdam doen we ook niet aan vandaag.
Uiteraard stoppen we voor een beker koffie, om de benen te strekken etc.
We rijden vervolgens door een gebied heen vol met fruitbomen. De kersen hangen er niet meer aan, de appels volop. Kilometers appelbomen. Men maakt er hier cider van.
En dan bereiken we Winthrop, waar we gaan verblijven in een mooi hotel , kamer met balkon aan de rivier. Winthrop blijkt ook nog eens een verrassend leuk plaatsje te zijn.
We genieten nog een uurtje in de zon op ons balkon en dan is het tijd om te gaan eten. Het wordt de Mexicaan vanavond.
We bestellen onze drankjes , één van ons heeft een Marguarita besteld en onze Spaans sprekende ober, Jesus genaamd komt dit brengen. Het Mexicaanse alcoholische drankje wordt geserveerd in een glas met inhoud van een halve liter ! Normaal proosten we met elkaar , maar dat laten we nu maar achterwege. Als het glas opgetild wordt om een slok te nemen, knalt de bodem eruit, de ijsklontjes vliegen overal heen, de drank gaat grotendeels over de broek heen en Jesus komt aangesneld, een dergelijk wonder had hij niet voorzien.
Wij redden onze spullen en zoeken een droge tafel op. Er wordt een nieuwe Marguarita gebracht, deze komt niet meer van de tafel af en alleen het rietje wordt gebruikt .Het eten smaakt ons heerlijk.
Het wordt steeds drukker in het restaurant en de ober rent nu rond met het zweet op zijn voorhoofd. Hij weet niet meer wie wat besteld heeft en roept de naam van de drankjes in de hoop dat men zelf weet wat besteld is. Het begint ernstig op een scène uit Falty Towers te lijken, vermakelijk is het in ieder geval.