Beer, bizons in de sneeuw
Blijf op de hoogte en volg Tineke
11 September 2016 | Verenigde Staten, Hungry Horse
Het eerste deel rijden we langs het lang gerekte Lake McDonald. Dit is het grootste van de 653 meren die dit park rijk is. Lake McDonald ligt in een door een gletsjer uitgeslepen kom en is 150 meter diep. Het water is ijskoud, ook in de zomer, en kristalhelder ( moet het wel windstil zijn, nu zien we schuimkoppen op het water). De Indianen ( de Kootenai) noemden het " Sacred Dancing Lake" en hielden ceremonies aan de oever van dit meer.
Een mooie waterval is een stop waard, er zijn diverse wandelingen mogelijk, maar er staat niet bij hoe lang deze zijn, wel dat de Grizly beer hier huist.
We rijden de " Going -to-The- Sun- Road" een prachtige route, deze route loopt langs het Lake Mc Donald naar het noorden. We stoppen onderweg bij de mooie Lake Mc Donald Lodge. Voor het gebouw staan de oude rode autobussen waar je een trip mee kunt maken. De koffieshop in de Lodge is niet open, wel een mooie winkel en de lounge is een prachtige ruimte. Het gebouw is meer dan 100 jaar oud en van dikke boomstammen gebouwd.
Helaas is de "Sun " steeds verder te zoeken, maar de kleuren van de bomen en struiken zijn een plaatje. We hebben het geluk een beer te zien, is bessen aan het zoeken. Een ranger zorgt ervoor dat mensen in hun auto blijven en de weg niet blokkeren, als je in de berm gaat staan kun je dier goed zien. Soms duikt hij weg achter een rots of stopt zijn kop diep in de struiken.
Grote watervallen , soms helemaal van boven af tot diep beneden in het dal om de rivier in te stromen. Er is een " weeping Wall " een hele wand waar het water uit stroomt, er is waterval die de berg af komt rollen en middels een tunneltje onder de autoweg, verder naar beneden gaat.
Naarmate we hoger de bergen ingaan des te bewolkter wordt het. We gaan de Loganpas over, 2000 m , ook hier een bezoekerscentrum. En we krijgen regen, hagel en tenslotte sneeuw.
Nu maken we foto's die meer een Kerst plaatje worden: dennenbomen met een laagje sneeuw"
Het is inmiddels rond het vriespunt, wat in Amerika nog altijd positief klinkt: 32 graden Fahrenheit .
Als we de pas over zijn en al weer een gedaald , zien we een grote kudde bizons in een sneeuwstorm. Ook heel bijzonder. Het blijft een wonder hoe de Indianen in dit ruige gebied geleefd hebben, in hun tipi's ( de oude tipi's waren van bizonhuiden , dus zullen wel warm geweest zijn).
In de bezoekerscentrum laten ze de geschiedenis van de Indianen zien, ook hoe deze mensen bedrogen werden met de verkoop van hun land, hoe hun heilige bergen ingenomen werden omdat er ws goud of koper in zat . In de winkel verkopen ze prachtige, door Indiaanse kunstenaars gemaakte voorwerpen. Wel heel erg duur, maar er zit ook heel veel uren werk in.
Als we weer in het dal zijn verandert de sneeuw weer in regen. Al met al toch een hele mooie tocht.
s Avonds willen we elders ons diner, gisteravond hebben we prima gegeten in het restaurant bij onze Lodge,maar tot nu eten we ellebogen ergens anders. In Hungry Horse zit niets , behalve het ontbijt tentje. We rijden naar Colombia Falls, niet ver hier vandaan. Het eerste restaurant op ons lijstje is dicht, het tweede heeft 5 kwartier wachttijd, het derde zitten een paar gezellige mannen op het bankje voor de deur, biertje in de hand. Zitten er ws al de hele middag en vinden een stel vreemdelingen wel interssant. We stappen naar binnen en belanden in een kroeg met bar en casino, we vertrekken ook hier weer. Op weg naar het volgende dorp Kalispell. Het eerste restaurant lijkt op een bejaardenhuis, alles wat daar zit te eten is 70 +, is ook niet helemaal wat we zoeken. Uiteindelijk vinden we een leuk grill restaurant , de open haard is aan, er is plek en het eten smaakt uitstekend
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley