Ubud, wandelen, zwemmen, museum etc

Aangezien we toch steeds vroeg wakker zijn, gaan we om 07.30 op pad, de wandeling door de rijstvelden maken. Het is een heerlijke temperatuur, graadje of 25 en dat loopt lekker. Voor we bij het begin van de wandeling zijn , zien we al weer veel fotogenieke plekjes.
Het is prachtig wandelen langs de " paddy's", het licht is erg mooi, de bergen op de achtergrond zijn nog niet in de wolken. We genieten . Zien veel libellen, koereigers.
Ons plattegrondje is niet erg op schaal getekend, ergens moeten we een keer naar rechts, we zijn al een aardig eind buiten de stad. We komen een klein stalletje tegen waar water, frisdrank etc te koop is en gaan daar even zitten. Het pas splitst zich hier, dus vragen we maar even welke kant de goeie is. Er zijn twee opties: over het officiële pad is het nog een heel eind, de andere kant is korter, wel iets avontuurlijker. We klauteren naaf beneden, naar de rivier, de brug over, andere kant weer terug. Dan is er opnieuw een splitsing..... Het moet zo zijn want out of the Blue verschijnt er een Engelse jongedame die ons heel duidelijk de route verder beschrijft . Terwijl wij nog in gesprek zijn, we staan bij een van de irrigatie kanaaltjes, duikt er opeens het hoofd van een oudere man naast een muurtje op. De beste man was daar in het stromende water zijn ochtend bad aan het nemen en kon er nu niet uitstappen, al zijn kleding lag nl wat verder op het droge.
Pittige wandeling, over smalle randjes van de kanaaltjes, soms modderige , smalle paadjes, maar gelukkig volgt er ook weer een goed begaanbaar pad. Het is nog een aardig stuk dan naar ons hotel en we zijn nog net op tijd om te kunnen ontbijten. We hebben dan bijna 3 uur gelopen.
Het ontbijt smaakt dan ook dubbel zo lekker !
Iets later op de ochtend gaan we lekker zwemmen en rond het middaguur gaan we de stad weer in, nu naar het museum van Antonio Blanco. Dit is een van oorsprong Spaanse schilder, die zich op Bali gevestigd heeft. Hij maakt hele mooie, bijzondere schilderijen. Niet alleen de schilderijen zijn apart, maar ook de lijsten zijn ware kunstwerken. We mogen helaas geen foto's maken en ze verkopen geen kaarten. Er is een website voor wie geïnteresseerd is : www.blancomuseum.com
Niet alleen Antonio schildert, zijn zoon Mario maakt ook mooie werken, heeft eigen site: www.marioblancobali.com . Niet alleen de schilderijen zijn mooi, het gebouw is ook de moeite waard. Het museum is niet heel groot, eigenlijk net mooi zo. Je kunt zijn atelier ook bezoeken, ook dat van zoon Mario. Antonio is overleden in 1999, hij was toen 88. Hij was getrouwd met een prachtige en zeer bekende Balinese danseres, Ni Rondji. Antonio werd vooral geïnspireerd door de vrouwen van Bali, hij vond ze de mooiste vrouwen ter wereld. De vrouwen hier hadden de borsten niet bedekt vroeger, dus op de schilderijen is dat terug te vinden.
Zijn schilderijen lijken soms meer op Art Journal werken, er zijn teksten in geplakt, maar ook allerlei
materialen. De lijstje is voor een deel meegeschilderd of in de vorm van hetgeen hij geschilderd heeft bv: op het doek staat een theepot, de lijst is dan ook een ( enorme) theepot. Geen enkele lijst is hetzelfde, vaak zijn het hele grote lijsten .
De grote meester heeft ook Michael Jackson en de Rolling Stones ontmoet en daar werken over gemaakt: ook hier plakt hij teksten, foto's, plaatjes uit tijdschriften etc op het doek .
Wij vinden het in ieder geval erg bijzonder om te zien.
S' middags houden we maar even rust uurtje vandaag. Hoewel, Elly wil nog twee knopen kopen dus gaan we opnieuw naar de winkels. Er zijn hele chique boutiques en winkels vol met lappen stof , jurken, etc maar zo vol dat je je niet kunt bewegen , laat staan dat je iets vind. Ook de souvenirs winkels zijn soms zo vol dat je niet weet waar je beginnen moet. Bovendien kom je erachter dat heel veel hetzelfde is en dat er veel spul bij zit waar je niets mee doet. Ook de kunst galeries hebben zeer wisselend aanbod: van hele aparte, originele kunst ( meteen ook heel duur) tot werk wat nergens op lijkt ( maar ook niet mooi is). Uiteindelijk kopen we dus niets