Bezoek aan kolenmijn

Zaterdag
Naar Ilsfeld en iets voorbij dit plaatsje is een kolenmijn, de enige in dit deel van Duitsland. De mijn is niet meer in gebruik, al zestig jaar niet meer en dertig jaar geleden heeft men de mijn aangepast om bezocht te worden. De mijngang is tweemaal zo hoog en breed gemaakt zodat wij er niet kruipend door hoeven. Nee, we gaan, opnieuw voorzien van een helm op ons hoofd, met een treintje. Dit keer niet een dichte metalen cabine, maar een geheel open karretje. Je kunt je aan een kabel boven je hoofd vast houden, gelieve armen, benen en hoofd onderweg niet uit te steken. We zijn op dit moment de enige bezoekers, een prive rondleiding dus met een bijzonder aardige gids. We duiken een stik donkere gang in met het treintje. Later brandt er hier en daar wel een lichtje, maar eerste stuk niet. Het is hier ook fris, altijd acht graden, zomer en winter. Na de treinrit gaan we lopend verder in de mijn. Het is er vochtig en kil, smal, en de helm bewijst goede diensten, vooral bij Thijs, die anders met minstens vijf bulten op zijn hoofd naar buiten zou zijn gekomen. We krijgen een heel goeie indrukvan het leven en het werken in de mijn vroeger. Een zeer ongezonde omgeving, koud, vochtig, donker, vol stof en lawaai van het boren. De kwaliteit van de steenkool in deze mijn was erg slecht, de steenkool leek meer op aarde dan op kolen, heel poreus en het brandde nauwelijks. De mijnwerkers mochten de steenkool houden en als ze iets over hielden verkochten ze het, maar het leverde niet veel op. De werkomstandigheden waren zo slecht dat de kinderen liever naar school gingen dan in de mijn werkten. De jongens gingen op hun twaalfde al de mijn in. Veel keuze was er niet, er was namelijk geen ander werk hier. Onderweg staat op de rails een soort fiets, die over de rails kan, je kunt er met z' n tweeen op en natuurlijk wordt dit ook uitgeprobeerd. Alex samen met Samantha, Thijs raced met Danielle door de mijngang en Myrthe weer met Alex.
Er volgt een demonstratie met de boor, een hels kabaal.
Erg interessant en een hele belevenis om door de mijngang te rijden en te lopen.
Het is buiten heerlijk warm, we nemen een drankje en een broodje worst. Op het terrein staan nog treintjes en karretjes, ook als speelmateriaal. Het is ook nog eens een schitterende omgeving.
Dan naar de ruine niet ver hier vandaan. Laatste stuk mooie wandeling en de ruine is ook de moeite waard. Er staat nog aardig wat en het levert ons een geweldig uitzicht op. We ontdekken ook een muisje, zo schattig als hij zijn kopje uit het holletje steekt. Het is erg aangenaam in het bos, dus we hebben niet veel last van de extreme warmte, op de radio melden ze 35 graden of meer.
Bij terugkeer in Bad Sachsa nog lekkernaar het zwembad.